ja odważna po 8 na kompie

Cześć,o 9:06 mam autobus,powinnam się szykować..Ale tak strasznie mi się nie chce.Coraz bardziej boję się,że te wszystkie obrazki z tumblra naprawdę podpasowują się pod moje życie.Śmiesznie to chyba wygląda z boku,ale tragicznie we mnie i z mojej strony.Z dnia na dzień coraz bardziej się w sobie zamykam.Nie chce już pisać co mi jest,chce wszystko powiedzieć,ale coś mi na to nie pozwala.Po prostu tak jakbym nie mogła.Jakby brakowało mi słów a ja dokładnie wiem co chcę powiedzieć.Dziwne takie prawda? Jedyna moja myśl od rana? Że ich stracę.Nie mam pewności,że ludzie których nazywam przyjaciółmi będą ze mną bez względu na wszystko. To zacznie robić się męczące..Ja,moja obecnośc,moje zachowanie,to jak mówię,to co mówię.. Jeżeli znowu zostanę sama to i tak sobie poradzę.Zawsze sobie dawałam radę,chyba nie jest aż tak źle. Umiem być samodzielna... Tak bardzo się oszukiwać :) Póki co ja idę bo szkoła wzywa a muszę jeszcze zapierniczać po całej szkole w poszukiwaniu pana od w=f'u, żeby dać zwolnienie całoroczne. Założę się,że będę musiała dać jeszcze usprawiedliwienie z tych 2 pierwszych lekcji na których mnie nie było.. I tak mam zwolnienie,nie chciało mi się jakoś iść na ten w-f. Dzisiaj po 15 widzę się z Kubą.. Kurcze,nie chce. Cześć,trzymajcie się! Udanego dnia:))