Dubrownik

Postanowiłam, że będę opisywała każdy dzień w Chorwacji po kolei, w ten sposób będę mogła opowiedzieć wszystko dokładnie, a i będę miała pomysł co napisać przez kilka następnych notek.

Upiekę dwie pieczenie na jednym ogniu.

DZIEŃ I

Nie działo się nic specjalnego, wstałam o godzinie 5.30 i przed siódmą stałam na PKSie, na stanowisku międzynarodowym. Oczywiście, autokar na wejście spóźnił się godzinę, podczas której stwierdziłam, że prześpię się jeszcze trochę na walizce. Obudziłam się cztery godziny później, nie pamiętając jak znalazłam się w autokarze, w dodatku już w Łodzi.

Granicę Polsko-Czeską przekroczyliśmy dość szybko, zatrzymaliśmy się potem jeszcze tylko w strefie bezcłowej, ale to już na granicy Czesko-Austriackiej. Nie kupiłam sobie nic, bo perfumy które nawet mi się spodobały mogę kupić taniej w Bydgoszczy.

Film urwał mi się około trzeciej, kiedy pan przed którym siedziałam, postawił mi piwo na znieczylenie. Ogółem podczas drogi wykupiliśmy wszystkie zapasy polskiego alkoholu w drodze przez inne kraje.

DZIEŃ II

Ljubljana o godzinie szóstej rano wygląda pięknie. Temu, kto nie wie, mówię, że L. jest stolicą Słowenii. Przeszliśmy przez całe miasto, podziwiając wschód słońca na górze zamkowej. Szybkie śniadanie, prysznic w okolicznej stacji benzynowej i dalej w drogę.

Postojną Jamę (Jaskinia Postojna) zwiedziliśmy jadąc kolejką przez blisko trzy godziny, w temperaturze ośmiu stopni. Po wyjściu nie byłabym sobą, gdybym nie opóźniła wycieczki wybierając przez pół godziny kartek dla Patryka, o które prosił.

W godzinach późnopopołudniowych dojechaliśmy na Chorwację, do nadmorskiego miasta Vodice. Pokój w hotelu***, z klimą i oczywiście z ręcznikami, które zaplamiłam swoim sposobem lakierem do paznokci. Czerwonym. Ręczniki były białe.

Woda - bajka. Tylko plaże mają do d... , bo skaliste.

Na zdjęciu na razie Dubrownik. Ale to dzień siódmy dopiero.

W tym roku jestem normalnie europejska śliwka, byłam w Niemczech, Czechach, Austrii, Słowenii, Chorwacji oczywiście, a do tego w Bośnii.

I spędziłam ponad 150 godzin w autokarze...