Dodano: 6 SIERPNIA 2013
Siedzimy razem.
Złączeni.
Pod dachem drzew,
pod kocem cieni.
Żyjemy tylko.
W marnej istocie trwania.
Wolność serc
w kwiecie zakochania.
Szumi mi w głowie
od smak szeptu,
zapachów parkowej trawy,
malin z Twoich ust.
Od porannej kawy.
Białe ławki
tak lekko utrzymują
Naszą wieczną chwilę.
A my..
Odejdziemy zaraz.
Na kilometry, mile.
I będę tu powracać
przed każdym poranka
wstaniem,
że kiedyś coś było.
Że zwie się to zakochaniem...
Złączeni.
Pod dachem drzew,
pod kocem cieni.
Żyjemy tylko.
W marnej istocie trwania.
Wolność serc
w kwiecie zakochania.
Szumi mi w głowie
od smak szeptu,
zapachów parkowej trawy,
malin z Twoich ust.
Od porannej kawy.
Białe ławki
tak lekko utrzymują
Naszą wieczną chwilę.
A my..
Odejdziemy zaraz.
Na kilometry, mile.
I będę tu powracać
przed każdym poranka
wstaniem,
że kiedyś coś było.
Że zwie się to zakochaniem...
Komentarze
szelestharmonii
Pięknie opisałaś zdjęcie prześcieradła. Mi pościel, łóżko, prześcieradło są bardzo bliskie. Tam czuję się najbezpieczniej...
18/08/2013 9:51:00
vitane
Serdecznie dziękuję. Opisałam po prostu słowami prosto z głębi siebie. To co jest najbliżej serca zwykle da się pięknie opisać. Tak myślę. To mała ironia że w pościeli, łóżku czujemy się najbezpieczniej, tym czasem będąc najbardziej bezbronni podczas snu. Ale to piękne..
18/08/2013 12:04:57
szelestharmonii
Wiesz łóżko to bardzo osobisty przedmiot, ja się w nim czuję bezpiecznie, najbezpieczniej. Bywało i bywa, że z niego nie wychodzę, zamykam się, płaczę, choruję i to moje miejsce.
18/08/2013 12:07:43
vitane
Myślę że nawet bardziej osobisty niż szczoteczka do zębów. To nasza twierdza. Taki nasz ostatni bastion w życiu. Rozumiem każdą Twoją literkę i utożsamiam się z tym. Tak pięknie piszesz o wszystkim..
18/08/2013 12:18:33
