nadszedł ten czas, w którym trzeba na spokojnie zacząć myśleć.

trzeżwo i z zamiarami, którym damy radę.

tak, wierzmy w to, że wszystko będzie dobrze, że będziemy szczęśliwi i śliczne dzieci będą ganiać nam po ogrodzie.

 marzenia o rozpoczęciu nowego życia stają się prawie prawdą.

jednak czy ono będzie lepsze? a co jeżeli zawiedziemy  i trafimy do piekła?

sami sobie robimy piekło. inni nam tylko dokładają drewna, żeby lepiej się paliło...

sprzeczne sygnały - widziemy to co chcemy, czy rzeczywiście ludzie sami nie wiedzą co ze sobą robić?

zawsze wracamy do tego, co znamy i gdzie było nam dobrze.

boimy się prawdy, przyszłości czy zmian.?

za wszelką cenę chcemy zachować to, na czym nam cholernie zależy,

co nas uszczęśliwia a jednoczeście  łamie nam wszystkie kości, gdzie ból jest nieopisywalny,

jednak liczymy na ' tą iskierkę ' .

może jakieś nowe pomysły?

z wiekiem robimy się mądrzejsi, czy uczymy się na błędach ?

a może tak...

zacząć brać wszystko nie aż tak poważnie ?

nic, tylko oddychać tym samym powietrzem, i truć się tym samym alkoholem.