hydrangea

you are the hydrangea in the falling rain

the dream that knows your will

dissappears in the morning mist

Biegnę jakoś jeszcze. Próbuję biec, ale proces petryfikacji zachodzi coraz szybciej. Obcość w okolicach aorty, ale ty się nie zatrzymasz ze względu na mnie, tylko zakopiesz pod wierzbą jak martwe niemowlę, które z czasem wyrośnie jeszcze. Ja będę różą, kiedy zwiędniesz. Dlatego ukrył mnie pod lustrzanym płotem. Dlatego ja się ukryłam.

Im bardziej próbuje oddychać, tym bardziej mnie boli. Histeryczne dążenie do ciemności i histeryczne wzbranianie się przed nią.  Przekroczę bramę z żelaza i spiżowy próg, bo gwiazdy w ciemności świecą najjaśniej, a przecież trzeba przyzwyczaić oczy. Za wszelką cenę.