Dziękuję Skarbie za wczorajszy wieczór.

 Mam 16 lat i już dane mi było kochać. Tak,wiem czym jest milość . Bo kocham . Szczerze, całym sercem ,dojrzale . Mimo wszystko to tylko Jej ciało mam przed oczami każdego wieczoru, to Jej uśmiech powoduje,że serce szybciej bije. Chcę dawać . bardziej niż brać . Dlatego jestem w stanie znieść wszystko ,aby była szczęśliwa . Ponad rok . Tak ,już tyle czasu chcę Jej i tylko Jej . Ciężko mi wyobrazić sobie życie bez Niej... Nie będę pisać,ze nie umiem bez Niej życ. Bo umiem. Ale nie chcę . Każdy dzień bez Niej nie ma żadnego sensu . Bardzo potrzebuję mojego malutkiego Skarba przy sobie . I trzyma mnie na powierzchni fakt,że Ona też mnie kocha . Powiedziała to. Poza tym widze to w każdym Jej geście ,pocałunku . Paradoks sytuacji- całuje mnie,mówi,ze kocha . Jest moja , mogę mieć Ją zawsze,blisko. Ale nie jesteśmy razem. Dlaczego? Bo to skomplikowane. Ja sama nie wiem ,czy chcę powrotu . Boję się tego...Nie wiem czego się spodziewać . Czekam na rozwój sytuacji . Jestem w stanie znieść wszystko,bo kocham .