Ostatnio zastanawiałam się nad tym, czy artyści tworzący coś, co tak szumnie nazywa się literaturą, zdają sobie sprawę, czy to co piszą nie zaśmieci tego, co powinno być idealne. Czy biorą pod uwagę fakt, że jednym zdaniem można zepsuć całość - wszystko co powstawało przez długi czas.

Bo ja nie cierpię takich książek, w których człowiek zaprzątnięty jest jakąś 'Sprawą', bez względu na to, czy to jest Marco Polo, Ślimak czy Skrzetuski. Pociągają mnie tylko takie książki, gdzie człowiek trapi się stosunkami z drugim człowiekiem. Bo to chyba jest najważniejsze.

Czasami Ci 'pierdu-pierdu artyści' tworzą za pomocą papieru i atramentu żywe, odpychające trójwymiarowe postaci. Cudownie! Jakby ta planeta nie zdychała z powodu trzymiliardowego nadmiaru żywych, odpychających, trójwymiarowych postaci.

Bo mimo tych wszystkich 'achów' i 'ochów' muszę przyznać, że nikt nie jest idealny, a niektórzy od tego ideału są równie dalecy jak ja od 2 metrów wzrostu.