Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech i pamiętaj, jaki spokój można zaleźć w ciszy.
    O ile to możliwe, bez wyrzekania się siebie, bądź na dobrej stopie ze wszystkimi.
    Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie, wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych, oni też mają swoją opowieść.
    Unikaj głośnych i napastliwych - są udręką ducha.
    Porównując się z innymi możesz stać się próżna i zgorzkniała, bowiem zawsze znajdziesz lepszych i gorszych od siebie.
    Niech Twoje osiągnięcia, zarówno jak plany, będą dla Ciebie źródłem radości.
    Wykonuj swoją pracę z sercem, jakkolwiek byłaby skromna, ją jedynie posiadasz w zmiennych kolejach losu.
    Niech własny interes nie zasłoni Ci prawdziwej cnoty: wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu.
    Bądź sobą, zwłaszcza nie udawaj uczucia.
    Nie podchodź też cynicznie do miłości, albowiem wobec oschłości i rozczarowań ona jest wiecznie trwała.
    Rozwijaj siłę ducha, aby mogła Cię osłonić w nagłym nieszczęściu.
    Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.
    Przy całej swej złudności, znoju i rozwianych marzeniach jest to piękny świat.
    Bądź uważna.
    Dąż do szczęścia.
Na zdjęciu z Olą i Kingą - osobami, które wniosły do mojego życia dużo więcej niż niejeden podręcznik. Dziękuję za każde słowo, za zaufanie, za szczerość, i za pomoc wtedy, kiedy sama nie mogę dać sobie rady. Bo to właśnie dzięki nim wiem, że i mnie się kiedyś uda. Wystarczy jeśli tylko trochę się postaram.






 - Puchatku!
 - Co, Prosiaczku?
 - Nic - rzekł Prosiaczek biorąc Puchatka za łapkę - chciałem się tylko upewnić, czy jesteś...