Cieszę się na jesień.

Nie pamiętam kiedy myślałam o niej z sympatią i uśmiechem.

O tej jesieni, która zamyka swoją kwintesencję w ulubionej kawie, ciepłym kocyku i spacerach po ogołoconym z liści parku. Kiedy uśmiechałam się tak na myśl o deszczu i chłodzie, kolorowych skarpetkach, serialach i książkach, które będę pochłaniała w oparach zielonej lub malinowej herbaty.

Przeciągi mi niestraszne. Przygotowałam się do nich.

Mam ciepłą bluzę, włosy zaplatam w warkocz, twarz wystawiam ku resztkom słońca. Otulam się ciepłem.

*   *   *

Nie muszę.

Ale cudownie jest chcieć. I móc.

*   *   *

Małe przyjemności. Lekki uśmiech.

Brak obowiązku. Wybór.

Zaproszenia.

Miłość.

themoniq

Będzin