Jestem ponownie :)

Wczoraj troszkę ogółów.Dziś,chciałabym napisać coś konkretnego...poświęcic ten post komuś wyjątkowemu.

Szczerze mówiąc..nie mogłam się tego doczekać tak na prawdę ciągle myśle jak to napisać, tak by łezka zakreciła się w oku kiedy będzie to czytać.

Jak dobrać każde jedno słowo ... 

Moja historia zaczyna się od dzieciństwa i trwa do dziś.GENIALNY CZAS! 

Przyjaźń od dzieciństwa .. niezapomniane chwile :)

Jak wakacje to tylko z nią i jakieś pożądne wejście na początek haha :D

Całe zycie spędzone z kimś takim..to spełnienie moich marzeń...

Ostatnie chwile cięzkie...upewniające,że to prawdziwa więź.I tu własnie zaczyna się coś co chcę opisać.

Operacja...konieczna..nagle pojawiająca się świadomość,że można kogoś stracić i nie odzyskać.Ryzyko minimalne..ale obecne.

240 min spędzonych pod blokiem operacyjnym...po raz pierwszy prawdziwy strach przed utratą kogoś kogo kocham.

Czas po którym doskonale wiem ile jestem w stanie wytrzymać w niewiedzy.

Wolałabym nie mieć tej świadomości,że jej nie ma.To boli bo przecież kogoś kochasz i chcesz być z nim blisko zawsze..a czasem po prostu to jest nie realne.

Dziś,wiem..to dużo mi dało..dużo dało nam. Wiele uświadomiło,pokazało.

Dziękuje za wszytsko co było...i prosze o więcej,nie umiem bez tego żyć. :) Nie umiem bez Ciebie,kochana :)