you have to stop looking

Sto dni.

Tyle właśnie daję sobie czasu na zmianę.

Postanowiłem, że się przeprowadzam.

Dwunastego stycznia przyszłego roku moje życie będzie wyglądać zupełnie inaczej.

Już podjąłem tę decyzję.

Jeżeli nic nie zmienisz - nic się nie zmieni.

I jest w tym wiele prawdy.

Ostatnie dwa tygodnie były& męczarnią.

Nie potrafiłem poradzić sobie z wieloma rzeczami.

W mojej głowie nic nie miało sensu.

Głupie leki, które prawie przedawkowałem, bezsenne noce&

A to wszystko dlatego, że życie przestało mieć sens.

Dopiero gdy podjąłem decyzję, wszystko zaczęło się układać w całość.

Tu nie znajdę szczęścia.

To nie jest miejsce dla mnie.

Pora ruszyć dalej.

Spakować, co mogę, a resztę gratów, które nazbierałem, sprzedać lub zostawić za sobą.

Mam dość tego, jak ludzie mnie tutaj traktują.

Byłem zbyt dobry dla innych i teraz to się na mnie odbiło.

A teraz? Gdy naprawdę potrzebowałem pomocy?

Nie było przyjaciół.

Bujaj się z tym sam - usłyszałem.

A w głowie miałem tylko jedną myśl: jak to wszystko zakończyć, raz na zawsze.

Żeby moje wewnętrzne cierpienie wreszcie się skończyło.

Czasem pomoc przychodzi z miejsc, z których najmniej jej oczekujemy.

Mamy przyjaźnie, które są ponadczasowe.

Czasem wystarczy jedna rozmowa.

Trzeba tylko mieć do kogo się odezwać.

Sto dni do szczęścia.