get what's coming

we're never gonna win the world

we're never gonna stop the war

we're never gonna beat this if belief is what we're fighting for.

czuję się trochę jak zepsuta latarnia.

zgasłam. a przecież wciąż jestem.

przyszło mi właśnie do głowy wspomnienie nocy gdy przez okno dzięsiątego piętra obserwowałam latarnie na ulicy.

nie trudno zgadnąć, że jedna z nich zgasła. nie pamiętam co wtedy myślałam. właściwie nie pamiętam co myślałam przez kolejne 4 miesiące.

niewiele zmieniło się w twojej garderobie, w twoim wyglądzie, dlatego każde spojrzenie w lustro przywołuje jakieś zamazane wspomnienie. kiedy to wszystko wydawało się grać jak wielka orkiestra świątecznej pomocy.

zostaw ten cholerny kubek. potniesz sobie palce. wypij mleko, umyj buzię.

i poczułam się jakby rozbiło się wszystko to co jeszcze we mnie dobre.

... a co stało się z "przyjdę zanim zaśniesz"...?

jeżdżę samochodem.

będę dawać znać kiedy macie nie wychodzić na ulicę.

budgie