I love humans. Just kidding.

Cztery lata, a tak jak wtedy siedzę w tym samym miejscu. I choć nie mam przy sobie strzykawki, atramentu i jabłek, czuje jakby to wczoraj się działo. Często mam wrażenie mijając niektóre miejsca, słysząc jakąś melodie, słowa czy jakikolwiek inny dźwięk - cofam się do tyłu. Lubię przeżywać po tysiąckroć, jak kot Lisy, napawający się siłą porwanymi z życia ludzi obrazami. Kot Lisy skończył otruty przez człowieka, w którym obrazy przechowywał. Jak to jest czuć coś więcej? Jak to jest, kiedy to o czym śnisz staje się rzeczywistym bodźcem, czy byłabym w stanie odwzajemnić te uczucia tak jak to robię poza granicą rzeczywistości? Czy byłabym w stanie... Chciałabym pamiętać każdy swój sen. Budząc sie między kolejnymi obrazami obiecuję sobie, że zapamiętam, że nie oddam go, ale tracę. Tracę światło, tracę przeżycia, nie mam czego odtwarzać.

Oddycham. Nadal żyje?

Oczekuje. Jestem człowiekiem.