Lwów.

Na Ukrainie czas zatrzymał sie w miejscu...

Gdzieś tak mniej więcej w latach 70...

Wystawy sklepowe, szyldy, chodniki jak wyjęte z czarno- białych zdjęć.

Kobiety w ubraniach i makijażach jak ze starych filmów.

Mężczyźni w okularach a'la John Lennon.

              Gdy wsiadłam do autobusu (dokładnie takiego jak w kreskówkach z dzieciństwa moich rodziców) i stanął obok mnie rosły, spocony i trosiunio wstawiony człowieczek to wtedy wyraźnie poczułam zapach komunizmu...

              Przeraził mnie zasady ruchu drogowego (a raczej ich kompletny brak) i drogi same w sobie...

Tam nie istnieje chyba coś takiego jak ograniczenie prędkośći, zakaz wyprezedzania etc. A drogi ? Momentami ich w ogole ni ma i ludzie samochodami musza poginać po chodnikach.

Przejścia dla pieszych ? Owszem są. Wszędzie gdzie tylko dusza zapragnie.

"Esterka musisz iść, bo jeżeli bedziesz stała to nikt się nie zatrzyma" :)

              Jednak najbardziej uderzyła mnie skrajna bieda... Nie wiedziałam, że ludzie mogą żyć tak, a nie inaczej. I to w cywilizowanym kraju!

              Pomimo zmęczęnia, braku dostępu do łazienki i strasznego upału uważam wyjazd za udany :).

(A starówka we Lwowie jest przepiękna !)