Zmieniłaś się kochanie 4

Zmieniłaś się kochanie.

4.

Ada obudziła się dopiero następnego dnia rano. Przyjaciel cały czas siedział obok i trzymał ją za rękę.
- Co ja tu robię?
- Zemdlałaś po wczorajszym treningu. Poczekaj chwilę. Pójdę po lekarza. - Odparł Kacper.
 
- Dzień dobry. Jak się czujesz? - Zaczął ordynator.
- Dzień dobry. Słabo.
- To normalne. Wyczerpałaś organizm. Za bardzo się przemęczasz. Powinnaś zjeść jakiś posiłek.  Musisz też więcej odpoczywać. Dziewięć godzin treningu bez przerw? To jest przesada. Jeśli nie chcesz się nabawić żadnej choroby, to zacznij się oszczędzać, bo źle się to może skończyć.
- Dobrze, będę.
- Ja już tego dopilnuje. - Odparł Kacper, po czym ordynator wyszedł. Piętnaście minut później przyszła do sali pielęgniarka z jedzeniem. Po zjedzeniu posiłku Ada ponownie zasnęła. Chłopak wymienił się "czuwaniem" z jej rodzicami. Za bardzo ją kochali, aby zostawić ją choć na chwilę samą.
 
Chłopak cały czas się beształ w myślach, jak mógł pozwolić na przedłużenie treningu? Mógł się przecież sprzeciwić trenerce. Chwile później dostał telefon od trenerki.
 
- Słucham?
- Kacper, co jest z Adą? Bez niej nie damy rady! Przecież wy tańczycie główną część całego układu!
- Proszę nie krzyczeć. Tak wiem, że bez niej nie damy rady, ale to wyłącznie pani wina.
- Moja?! Jak to?!
- Gdyby pani nie kazała nam ćwiczyć dziewięć godzin...
- Ile? Ja nie wiedziałam, że minęło tyle godzin. - Przerwała pani Marzena.
- Proszę dać spokój. My pewnie przez najbliższe dwa, trzy dni nie pojawimy się na próbie. Ada musi odpocząć. Do widzenia.
- Pozdrów ją. - Usłyszał jeszcze, zanim się rozłączył.
 
Znajomi tancerzy, którzy tańczyli razem z Adą, odwiedzili ja w szpitalu. Dziewczynie zrobiło się cieplej na sercu widząc cała gromadkę wraz z rodzicami i Kacprem. Wiedziała, że zawsze ma na kogo liczyć.
 
Następnego dnia wyszła ze szpitala. Rodzice musieli wyjechać na kilka dni zagranicę w sprawach służbowych, więc poprosili Kacpra o opiekę nad ich "małą" córeczką. Chłopak chętnie się zgodził. Uwielbiał spędzać z nią każdą wolną chwilę.
Ona, taka mała istotka - dawała mu najwięcej radości. Była niczym taki ... Aniołek Radości, który nawet nie wiedząc o tym, dawał masę radości, "zwykłym" uśmiechem, spojrzeniem ... samą obecnością.

Całe południe przeleżeli oglądając przeróżne filmy, śmiejąc się i wygłupiając przy tym, co nie miara.
 
Około godziny 19.00 poszli zrobić sobie kolację. Cała kuchnia była w ketchupie, majonezie i musztardzie. Bawili się jak małe dzieci... Heh, przecież pomimo wieku i wyglądu zewnętrznego, w środku nadal byli tymi samymi dzieciaki, co kiedyś.
 
Po zjedzeniu posiłku, odrobinę ogarnęli kuchnię i każde po kolei poszło się umyć.
Później położyli się na łóżku i rozmawiali o przyszłości... W sumie, oprócz tańcu nie specjalizowali się w innych dziedzinach. Niby mieli jakieś tam normalne lekcje, ale nigdy nie myśleli, żeby iść na jakieś studia, czy do pracy.
 
Zmęczeni całym dniem, wtuleni w siebie zasnęli.

CDN.

No macie tu tą obiecaną część.

Przepraszam, że tak późno ale małe utrudnienia były...

Spaliło mnie słoneczko <beczy>