Way away...

Siedzę i przez moment patrzę się w pusty plik tekstowy. Próbuję za pomocą narządu wzroku wstrzelić tam moje myśli, to o czym chciałbym napisać, natychmiast. Wiem, że tego nie zrobię. Zaś wystukiwanie kolejnych liter zajęłoby mi teraz za dużo czasu. Czekam na odpowiedni moment. Na chwilę czasu, dłuższą od tej teraz. Mam w głowach plany. Ludzie pobudzają mnie do działania. Ty pobudzasz mnie do działania. Rozmawiając z Tobą, czasem z ludźmi nagle uświadamiam sobie, że w głowie zrodził mi się przed chwilą kolejny temat do rozmyślań. Wracam do domu i rozwijam go, póki co tylko w umyśle, wkładam go do działu "do napisania" i pozostawiam na przyszłość. Jadę samochodę, zauważam Pterodaktyla i uświadamiam sobie, że kolejny temat jest gotowy do redagowania. Brakuje tylko czasu. Ostatnimi dni moja mała bańka intensywnie pracuje. Dobrze, że naoliwiłem zębatki. Nic nie zgrzyta, pozwala swobodnie myśleć, skupić się. Niedługo skupię się na konkretach. Nie na spotnanicznym wejściu i rzuceniu kilka słów. Komuś się oberwie. I to nie tylko mi. Ktoś coś wyśmieje, ktoś będzie wyśmiewany, ktoś usmiechnie się, inny zasmuci czytając. Szykują się zmiany. Nie mam zamiaru zapychać archiwum umysłu. Od tego mam to miejsce. Zabawimy się w psychologa? Socjologa? Może pedagoga? A może to będzie podchodziło już pod dziwnologię? Czas pokaże. Niech ten stan umysłu przeżyje jeszcze chwilę. Mam zamiar wykonać skok przez kałużę. Kolejny krok naprzód. Znów stwierdzam, że piszę bez ładu. Ale tym razem umyślnie. Niedługo tu co nieco poukładam. Po co? Dla siebie? Dla Ciebie? Nie wiem. Bo mam taką potrzebę wynikającą z głębokich zachcianek warstw, które są pod podświadomością. Gdzieś tam, gdzie nawet rozum nie ma dostępu. Wiem, że to jest potrzebne, nie wiem komu, na co. Może komuś się spodoba.

Dobra, dobra. Woda polana, a teraz konkrety. Karczmarzu piwa!

Mam zamiar zrobić tu nieco porządek. Pisać na konkretne tematy, których w głowie ostatnio mam nie mało. Chyba w końcu uda mi się skupić. Zobaczymy jak to wyjdzie. Jakby nie wyszło, niech mnie ktoś uświadomi!