opowiadali nam bajki o miłości. próbowali wcisnąć nas w ramy wyrzeźbione przez książki, filmy, telewizję. doskonale wiedzieli jak ma owa miłość wyglądać, jaki ma mieć początek i w jaki sposób ma się rozwijać. wiedzieli ile dni odczekać do złapania za rękę, pierwszego pocałunku. piękno i "prawdziwa" forma miłości atakowała nas zewsząd.

i czyż nie tego się spodziewaliśmy? szukaliśmy więc czegoś na kształt tych bajek. i szybko spostrzegliśmy, że to nie ma z nimi nic wspólnego.

całe życie w kłamstwach. układaniu scenariuszy, które nie mają prawa bytu. wpadanie głębiej w odmęty własnych oczekiwań i urojeń. im samotniej, tym mocniej.

dwadzieścia jeden lat nietknięcia, barykady i chłodu.

po to aby ktoś dwa tysiące trzysta kilometrów stąd zburzył te mury i ukradł wszystkie bajki o miłości.

pokreślił je, podarł i wyrzucił. napisał dla mnie nową historię. tak bardzo odbiegającą od normalności.

żyję.