Prawdziwi przyjaciele?

Dzisiaj krótko

W ostatnich godzinach po głowie chodził temat przyjaźni

Szukamy osób idealnych

A czy sami spełniamy te kryteria?

Płaczemy po straconych osobach które nas zawiodły

Nie byliśmy nastawieni na to, że mogą zabłądzić

Długo można by się było rozpisywać, ale wiele osób tego nie przeczyta, nikt nie napisze, a ja musze sie wyspać

Mam bardzo wielu przyjaciół

Z większością sprzeczki są bardzo często

Cały czas ktoś popełnia błędy

Ale najważniejsze jest dla mnie to, że są, wracają bez pamięci o gorszych chwilach i uśmiechają się

Daje im maximum tego, co moge dać innym najlepsze i oni to doceniają

Widzą że się staram

I nawet jak jest gorszy dzień i udaje że wszystko jest w porządku to oni nadal są

Po paru doświadczeniach doszłam do tego, że wcale nie jest mi potrzebna osoba, którą moge zanudzać swoimi ,,niepewnościami"

W gorszych chwilach brakuje nam siły

A tej siły nie uzyskamy gadając i wypłakując się do czyjegoś ramienia

Osoby które mam na myśli nie pytają co się stało

Podchodzą do mnie i zaczynają zgrywać kretyna uśmiechając się promieniście

I przesyłają mi blask i ciepło tych uśmiechów i energie

A siłę tą z kolei wykorzystuje na spokojne myślenie nad rozwiązaniem problemu i działanie

Więc cóż teraz nazwyamy przyjaźnią? 

Myślę, że nie jest to osoba która musi spełniać wszystkie nasze wymagania

Można znaleźć wiele osób

Ważne, żeby potrafiły szczerze się uśmiechnąć i zaakceptować Twoje ,,ja" 

Znów nic konkretnego i przydatnego i mało sprecyzowane, ale... 

choćby dla siebie... warto pisać ;)

                                                                                             Do zobaczenia ;)