Szopki w Rynku

Całkiem jakoś tak niespodziewanie wylądowałam po robocie w muzeum na HUMORESCE kurka wodna. [b]Narkotyk gór czyli perypetie początkującego narciarza[/b] :) ciągle mi się przypominała Sekretara, bo wiecie, ona od dwóch sezonów wielką narciarką jest i przymierza się do zjazdu z Kasprowego u boku jakiegoś Gąsienicy... no ciekawe, czy zwolni się etat... A przy okazji pragnę zawiadomić, że doszliśmy już w sztuce do tego, o czym humoryści pisali. Dziś otwarcie wystawy [i]wyjątkowej kolekcji sztuki. Kolekcja jest wyjątkowo ekonomiczna, nie wymaga transportu, ubezpieczania, ponieważ wszystkie zawarte w niej dzieła są [b]niewidzialne[/b].[/i] No. Jedźmy dalej z fragmentami książki [b]Karola Estreichera "Nie od razu Kraków zbudowano"[/b]. [i]Śpiew ucichł, kurtyna poszła w górę. Na scenie laleczki pastuchów podrygiwały budzone przez [b]Anioła[/b]. Wielka nowina została im ogłoszona. [b]Bartek i Szymek[/b] biorą, co się da, cielę, capa lub barana i postanawiają złożyć hołd Panu. Tylko [b]Żyd[/b] nie chce uwierzyć. Bartek zaczynał go turbować i Żyd podnosił wrzask:[/i] Żydzie, Żydzie, zara cie nauczę, Jak cie z przodu, jak cie z tyłu tą palicą zmłócę. Aj waj gewałt, aj waj gewałt, albo to tu rozbój. Co wyrabiasz, głupi chłopie, Pana Boga się bój. [i]Na scenę wszedł gruby [b]Policaj[/b], który przywrócił natychmiast porządek, kładąc areszt na Bartku.[/i] Co tu robisz przy szopie jakieś konfuzyje? Obudzisz Paniąteczko, więc cię haresztuję. [i][b]Pan Twardowski[/b] w kontuszu przy karabeli śpiewał:[/i] Czy to w dzień, czy to w noc, Zawsze wesół, zawsze pjan. Zawsze wesół, zawsze hoc, Jezdem sobie wielgi pan! [i]Tymczasem na scenę wpadli [b]krakowiacy[/b] i to zajęło mą uwagę. Z brzękiem, z wdziękiem, z chrzęstem swych pasów nabijanych kóleczkami i sprzączkami, pełni animuszu i życia weselnicy krakowscy tańczyli w takt muzyki. Po nich smętna wydała się dumka kozacka. Ożywiała się widownia wskutek sporu [b]dwóch legionistów, sapera z ułanem[/b], kłócących się, która broń lepsza:[/i] To nie saper który, Ale ułan dobywał w Hiszpanii góry... [i]I wreszcie nadchodziło sentymentalne zakończenie aktu, gdy [b]dwóch górali[/b] prosi piękną góralkę, aby jednego z nich wybrała:[/i] Ani tego, ani tego, Nie chcem pojąć se żadnego, Boście nic nie warci oba, Żaden mi się nie podoba. [i]I wówczas odpowiadał jej jeden z górali:[/i] Ano pójdźmy, bracie, co się będziem prosić, Weźmiemy se kosy, na wanderkę kosić! [i]Teraz następowała przerwa, w czasie której mama każdemu dziecku podała lody śmietankowa na talerzyku oraz rurkę chrupiącą. Trzeba było zjeść i ochłonąć w oczekiwaniu drugiego i ostatniego aktu dramatu. Nie pamiętam, co się działo podczas przerwy, nie pamiętam, bo wiedziałem, że teraz nastąpi na scenie straszliwa zbrodnia i tragedia. Znałem tekst szopki na pamięć, wiedziałem, że króla Heroda odegra stary Ezenekier, a jednak już na samą myśl o tym, co nastąpi, strach mnie zbierał. Klęcząc obok kolan babki oparłem się o nie mocno i czekałem, aż podniesie się kurtyna.[/i] Cdn. Wczoraj z odpowiedziami pospieszyły [b][i]Ewunia, Barbara i na końcu Nata[/i][/b], a kto dziś? Przy okazji wspomnę, że OCZYWIŚCIE odbyłam pielgrzymkę sentymentalną na ulicę Sarnie Uroczysko i wiążę z nią bardzo miłe wspomnienia - nadejdzie dzień, że pokażę dom Karola Estreichera :) Pytanie na dziś: [b]KTO Z RAMIENIA MUZEUM HISTORYCZNEGO ZAJMUJE SIĘ OBCHODAMI LAJKONIKA, KONKURSEM SZOPEK I ORGANIZACJĄ INNYCH TRADYCJI KRAKOWSKICH? ZNACIE TĘ PANIĄ...[/b] [b]SKĄD WZIĘŁA SIĘ TRADYCJA JASEŁEK? JAK DŁUGI MA RODOWÓD? KIM BYŁ PIERWSZY ORGANIZATOR TAKIEGO TEATRZYKU?[/b] oraz [b]GDZIE W KRAKOWIE PRZECHOWYWANE SĄ NAJSTARSZE FIGURKI JASEŁKOWE?[/b] A następnie coś z historii konkursu szopek: [b]KTO GO ZAINICJOWAŁ I KIEDY?[/b] Oraz krótkie wyjaśnienie: szopki krakowskie dzielimy na dwa rodzaje - duże konstrukcje, z którymi chodzono po domach i odgrywano teatrzyk (jak w przypadku opisu Estreichera) i te konkursowe. Dziś istnieje już tylko drugi rodzaj... A na zdjęciu [b]szopka nietypowa[/b]. Pojawiła się taka dwa lata temu: niebieskosrebrna :) Wczoraj pogoda nie dopisała, siąpił deszcz, było ponuro, a i szopki nie rozświetliły Rynku, bo też upchnięto je do szopy... na scenie, która stoi przed Wieżą Ratuszową... powiem szczerze: jak zobaczyłam te kolejki - jedną z przodu, drugą z tyłu - odechciało mi się pchania... pełno bachorów :)