" Nie bój się, ona nas nie słyszy, to jest moja zmarła matka która tu mieszka. Pełno w niej widm i fantomów, larw i barbaren.

Bezbronna i naiwna wierzy w swój sen i śpi z nimi i budzi się nieprzytomna o świcie i nic nie pamięta i dlatego jest taka smutna, bo musi sama, bo musi sama jedna żyć za tyle żywotów. Czy znasz historie, której czas już nie zmieni? Między wszystkimi historiami, jest jedna której nie słyszałeś, a która już dawno przeszła na własność nocy. Czy starczy Ci cierpliwości, aby jej wysłuchać? Ktoś bedzie szedł przez niebo, tuląc dziecko w fałdach płaszcza. Ciągle w drodze, w nieustannej wędrówce, bedzie nas mijał wielkimi krokami, i tak już bedzie zawsze - wciąż na nowo, wciąż na nowo.

Dlaczego mam uczucie, jakbym już tam kiedyś był? Bardzo dawno? Czy w gruncie rzeczy, nie znamy już wszystkich krajobrazów, które napotykamy w życiu? Czy może wogóle zdażyć się coś, całkiem nowego, czego byśmy nie przeczuli? Czy słyszysz mnie? Chce wiedzieć czy to wszystko mogło się zdarzyć!? Odpowiedz mi! Więc, czy to się zdarzyło czy nie zdarzyło?

I tak i nie, bo są rzeczy, które całkiem do końca nie mogą sie zdarzyć, są za wielkie,a żeby się mogły zmieścić w zdarzeniu za wspaniałe. One tylko próbują, próbują się zdarzyć.

Powiedz, powiedz mimo wszelkich zastrzeżeń, czy ona istniała na prawde? "

i czując Cię obok opowiem o wszystkim