Dodano: 1 GRUDNIA 2013
Ten weekend był taką malą odskocznią. Kraków i spotkania po latach, czy po kilku miesiącach niewidzenia się.
Moje pierwsze Święto Dziękczynienia w Polsko-Amerykańskiej wersji uważam za udane! Czeka mnie jeszcze pare podróży, ale to wszystko musi poczekać. Trzeba wyczuć moment, po prostu. Na tę chwilę najdalszą podróżą jest odwiedzenie kuchni po kolejny kubek herbaty z miodem.
"Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today!"
Komentarze
popukajsiewglowe
Obecnie nie tańczę, ale doskonale wiem co wniósł, do dziś.
Przede wszystkim odkryłam różne swoje oblicza, te bardziej odważne, które wstydziłam się pokazać. Stałam się bardziej pewna siebie (nie mylić z zarozumiałością, typu "tancereczka wielka gwiazda"). Na imprezach mogę się poruszać w inny sposób, doskonale przy tym się czując. Duużo uśmiechu i znajomych mi dał taniec! :) i łez, czyt. wzruszeń.
Przede wszystkim odkryłam różne swoje oblicza, te bardziej odważne, które wstydziłam się pokazać. Stałam się bardziej pewna siebie (nie mylić z zarozumiałością, typu "tancereczka wielka gwiazda"). Na imprezach mogę się poruszać w inny sposób, doskonale przy tym się czując. Duużo uśmiechu i znajomych mi dał taniec! :) i łez, czyt. wzruszeń.
03/12/2013 12:00:58
popukajsiewglowe
Wypełniasz elektroniczny wniosek w internecie i tam masz do wyboru daty na spotkanie w ambasadzie, szybko to trwa. Ja miałam po dwóch tygodniach bo sama tak wybrałam, można byłoby chyba szybciej. Jeżeli jesteś w trakcie studiów to prędzej wydadzą Ci wizę, niż np jeśli je skończyłaś. Na sam odbiór wizy po rozmowie w ambasadzie czekałam jakieś 2 tygodnie ;)
02/12/2013 0:36:59
