all for me.

Dzisiaj nie mam po co wstawać. Zmusza się mnie do tego kopnięciem, krzykami. . . Wszyscy mają takie piękne rady, powiedzenia, ich życie jest kolorowe, więc jeśli tych rad posłuchać, to i moje by takie piękne i kolorowe się stało. Pan M. ma racje. . . Ale nie powiem tego na głos, bo jest mi za bardzo wstyd.

Dziś nie wstaję. Ciągle muszę planować, wybierać, znosić coś, załatwiać, mówić, robić, wszystko pod dyktando. Czuję się winna, jakbym kogoś zdradziła, a teraz przyszło mi za to pokutować. Muszę znosić te wszystkie rzeczy, muszę kochać tych ludzi, a sama codziennie rano zmuszam się do wstania, bo budzik dzwoni tak długo&

Wstaję, myję się, nastawiam ekspres do kawy, którą na spokojnie ze smakiem goryczy wypijam, bo muszę znieść jeszcze tyle. I codziennie rano powtarzam sobie, że jutro będzie lepiej, bo tak jest zapisane w moim kalendarzu. Nie martwię się, że w skrzynce leży rachunek, który trzeba zapłacić, uzbierać pieniądze na studia, kupić jedzenie nie tylko dla kota, zdobyć materiały wykładowcy, które z reguły są nie do zdobycia. Bo rano przy kawie jest ten moment, kiedy trzeba dokonać analizy kolejnego paskudnego dnia.

Nie mam siły. Jestem zmęczona. Dziś jestem naprawdę zmęczona.

Przytłoczyły mnie te słowa, te myśli i wszystko to, co zobaczyłam. Jeśli wiesz o czym mówię, a tak pewnie nie jest&