Zapytaj ulic, gdzie mnie znajdziesz,
w bruku poszukaj śladu zmartwień.
Nim wrócę do domu, zasnąć obok, w pokoju,
rano, gdy skoczysz z mordą.
Przycisnę szybę Twoją głową.
powiem, że chce żyć osobno!
Czas minie, obrót chwil zmieni w sekundę,
sekunda zamieni się w rok, odkąd ściany są puste.
Mężczyźni płaczą, ja raczej czuję ulgę albo pustkę,
albo pustkę i ulgę, nie czuję nic tak pokrótce.
Teraz mi wystaw paragon spojrzeń i gestów,
słów, które niesiesz ponad horyzont kontekstów.
Powiedz, że życie ze mną nie ma sensu,
bo poligamia ze swoich suk nie czyni jeńców.
Zostaw cierpliwość dla mędrców, dzieci dla ojców,
małżeństwa tym, co zamiast pieprzenia chcą rozmów.
I kurwa pozwól żyć, tak po prostu,
aż zacznę czuć jak Ty, tak po prostu..

Jeśli czujesz, że musisz powiedź mi kilka gorzkich słów, gorzkich słów,
jeśli teraz mam wyjść, już nie wrócę tu, już nie wrócę.
Od pęknięcia dzieli już tylko ukłucie. 
Jeśli tyle masz, w skrócie, to bądźmy sprawiedliwi,
bo miłość zawsze była tutaj między innymi.
Od pęknięcia dzieli nas ukłucie, 
powiedź kto wyjmie igłę i kto przegra życie?

~~ Rover & WdoWA