My Chemical Romance

Nagie łzy

Nie chcę odnaleźć twojej zadumy

w popiele nadludzkich spraw.

Nie chcę dopatrzeć się winy tam,

gdzie chadza spać słońce.

Wciąż spijamy z pełnych warg Boga

oddech,

stajemy się jednością z tym,

co okrutnie ludzkie.

Ogarnia mnie smutna niepewność,

że to, o czym zawzięcie śnimy,

jest nagim płótnem,

kubkiem gorącej, zbyt czarnej kawy.

Przyśniła mi się myśl - wymarzyłam

delikatne słowo, stracone na wstępie.

Jako że życie uczy mnie

pierwszych kroków,

namalowałam dla ciebie portret

wolności - zbyt przerażonej,

żeby mogła odmówić niewinności,

wyzbyć się karawanu życzeń.

Do bólu nagie są łzy,

przepełnia nas lęk - nie umiesz go nasycić.

Przemijamy przy dźwiękach

tęsknoty, zwijamy w kłębek,

aby smutek także mógł być pychą,

wszechświat przekraczał próg

człowieczeństwa.