znowu z szafy spod skarpetek

z prawej do lewej dłoni przerzucam ten właśnie przedmiot

zgubiłaś go, prawda? przecież trzymam go, Dzieweczko, dla Ciebie jest tutaj,

materialny, trwały tylko dla Ciebie

no weź już przestań, proszę,

naśladować niecheć z dawnych lat no już są nowe lata,

Dzieweczko a co Ty widzisz w tych latach nowych?

bo przeciez nie łagrstwa padające wciąż i wciąż z Twoich ust

nie świat znany Tobie od zawsze ni wymówki ni mądre sentencje

Tobie tylko przed oczami lśni się

mieni to sprzed dawnych lat to,

o czym mam nie mówic

bo cięzko o ukrytym szczęściu szczerze mówić Tobie o szczęściu

to jak mi mówić o głosach tak głęboko wrytych w pamięć

szczęśliwych, miłych których nie było dane mi słyszeć,

Ty głupcze. bełkot Twoich wyimaginowanych półsłówek wyciera się o moją wycieraczkę.

buty tam wycieram, a tam jest napisane 'welcome'

nie dla Ciebie.

twoje słowa dla mojego ciała są jak siniaki

są jak rak, jak najgorsza choroba z możliwych a jednak...

uczucia są silniejsze od słów zapisanych na kartkach

bo głęboko wryte emocje pozostawiają ślad ciężki

jak głęboko wbite ślady gąsienic czołgów

i te kurwa bruzdy po wspomnieniach po Tobie

głębokie jak dupa

i to jest płytkie

bo czym dupa głębsza, tym teksty płytsze.

wiesz, pamietasz skad wzial sie ten przemiot, prawda?

dalem Ci go, a teraz odbieram,

bo choć był prezentem, Ty mi to oddałaś.

a prezentów się nie oddaje.

to ten naszyjnik, który Ci dałem wtedy, kiedy mówiłem

że między nami to tylko dalej i mocniej

piękniej i więcej i bardziej, dużo bardziej

a Ty ze łzami w oczach aprobowałaś, to było, kurwa, wtedy.

czasy się zmieniają, a ludzie... też.

naszyjnika nie będzie też,

bo przeminie czas jego jak i kłamstwa

oraz fałszywa i złudne nadzieje przemijają.

ezoteryczna magia kłamstwa i piękno ulotne,

veni, vidi, kłamstwo.