Wszystko tak samo cz. 39

"Na śmierć i życie" cz. 10, zapraszam! :)
http://www.photoblog.pl/opowiadaniazsercemx3/173019858/na-smierc-i-zycie-cz-10.html

Wszystko tak samo cz. 39

Kilka sekund później jej głowa pojawia się między zasłonką a brzegiem ściany odgradzającej kabiny.
-Wow- patrzy na mnie szeroko otwartymi oczami.
-Dobrze?
-Dobrze? Pięknie! Wyglądasz cudownie, jakbyś uciekła z jakiejś diseyowskiej bajki o księżniczkach!
Uśmiecham się, pokazując swoje śnieżnobiałe zęby. Może to trochę egoistyczne określenie, ale one naprawdę mają taki odcień! Dentyści mówią, że brakuje im wapnia. Zalecają picie mleka, którego nienawidzę samego, akceptuję jedynie w połączeniu z ogromną ilością płatków lub jako dodatek do kawy.
-Mam ją kupić?
-No pewnie.
Paulina wraca do swojej przebieralni. Wpatruję się w moje odbicie w lustrze, kiedy sobie o czymś przypominam.
-A jak twoje sukienki?
-Brzydkie- odpowiada krótko.
Przebieram się. Oglądam moją zdobycz. To oczywiste, dlaczego mi się spodobała. Przypomina najzwyklejszą paczkę romantyczną. Czuję ogromną tęsknotę do baletu i nawet mój kobiecy instynkt to potwierdza. Wzdycham i wychodzę z przymierzalni. Idę do kasy i kładę sukienkę na ladzie. Ekspedientka składa ją i wkłada do papierowej torebki z logo sklepu. Podaje cenę, a ja wręczam jej banknot stuzłotowy. Kobieta wydaje mi resztę, a ja dziękuję i wychodzę ze sklepu. Paulina czeka na sofie.
-No dobra, to, że sobie coś kupiłaś, nie znaczy, że to koniec naszych zakupów. W końcu przyjechałyśmy po coś dla mnie, a nie dla ciebie. Właśnie dlatego musimy poszukać czegoś, w czym będę wyglądała piękniej niż ty w swojej baletowej sukieneczce, a to będzie trudne!
Wstaje z kanapy i idzie. Po kilku krokach odwraca się i posyła mi swój piękny uśmiech.
-No chodź, Ala.
Dobiegam do niej. Wpatruję się przez chwilę w siostrę. Czasem tak trudno mi jest ją zrozumieć.
***
Wchodzimy do domu, obładowane torbami z różnych sklepów. Zdejmujemy buty, każda z nas udaje się do swojego pokoju, żeby odłożyć zakupy. Przebieram się w legginsy i luźny T-shirt. Schodzę na dół i udaję się do kuchni. Uderza mnie zapach smażonego mięsa i ziół. Mama posyła mi wściekłe spojrzenie.
-Dlaczego zignorowałaś swój szlaban?
Otwieram usta. Totalnie o nim zapomniałam. Jak to się mogło stać, skoro dręczył mnie odkąd mnie o nim poinformowali?
-Wypadło mi z głowy, byłyśmy z Pauliną na zakupach.

cdn.

Priim