Miłość od szczenięcych lat cz. 5

http://www.youtube.com/watch?v=GyJrjh8vIFw

Miłość od szczenięcych lat

część piąta cd.

Po tej rozmowie Hubert udał się do swojego pokoju. Był sam. Trochę Go to zdziwiło, ale tez ucieszyło. Mogł w spokoju pomyśleć na wszystkim, nad nim, nad Julka, nad nimi..
Po pewnej chwili ktoś zapukał do drzwi.
- Proszę - odpowiedział z myślą, że to Jego współlokator.
Jednak Jego zdziwieniu była to Julka. Ostatnia osoba, którą chciałby widzieć w tym momencie.
- Wiedziałam, że tu będziesz - powiedziała. - Co robisz?
- Leżę i chciałbym posiedzieć sam.
- Tak? - powiedziała rozglądając się po pokoju, przy oknie zauwżyła teleskop.
- Racja, chciałeś zostać astronautą.
- Nie słuchasz mnie. Powiedziałem, że chcę być sam.
- Naprawdę? Caly dzień byłeś w szpitalu?
- A poźniej na łące - dodał. - Julka.. nie powinnaś być ze mną..
- O czym Ty mowisz Hubert..
- Ciągle sie zamartwiasz, marnujesz swoją młodość na mnie. Nic innego nie robisz tylko sie mną zajmujesz. Oboje wiemy, że w końcu umrę, tymbardziej, że mam juz 19 lat. Kiedy umrę Ty będziesz ciągle płakać. Będziesz cierpieć przeze mnie. Nie chcę aby tak bylo. Poza tym..
- Poza tym co? - powiedziała ledwo powstrzymując swoje łzy.
- Poza tym staje sie to już męczące. Ciągle za mną łazisz. Nie mogę nic zrobić sam.
- To było nie miłe - powiedziała a łza spłyneła jej po policzku.
- Wiem..
- Nie lubię takiego Ciebie..
- Więc zerwij ze mną - powiedział cicho, ale na tyle aby to usłyszała.
- Nie masz pojęcia jak się czuję.. Dobrze. Jeśli tego chcesz.. To zerwijmy ze sobą.
Chłopak natychmiast spojżal się na nią. Nie sądził, że tak po prostu mu to powie. Mimo, że nie chcial, żeby odchodziło to wiedział, że nie ma wyjścia. Kochał ją, ale nie chciał, aby cierpiała. Julka posłala mu ostatni swoj smutny wzrok i ruszyła w kierunku wyjścia. Trzasnęła drzwiami. Dźwiek rozszedł sie po całym pokoju.
Dziewczyna stała pod drzwiami byłego chłopaka. Osunęła się na ziemię. Zaczęła płakać. Mocno płakać. W jednej chwili wyszedł z niej caly bol. Cale cierpienie. On nie wiedział jak bardzo Go kocha, ile szczęścia jej daje to, że po prostu jest. Jak bardzo boli ją kiedy mowi o swojej śmierci. O ich śmierci.
Hubert słyszał szlochanie Julki. Bolało Go to, łza spłynęła mu po Jego bladym policzku. Nie mogł podejść do niej i ją przytulić, nie mógł tego zrobić. Wiedział, że zrobił to dla jej dobra.

cdn.

Tworczosczserca