Przyjaźń D-M cz. 8

http://www.youtube.com/watch?v=HhWZHjKr_Us

Kochani! Muszę polecić Wam pewien ciekawy i wzruszający film- "Bez mojej zgody".

Film przedstawia historię rodziny, która jest przejęta chorobą jednego z jej członków. Młoda dziewczyna choruje na białaczkę, umiera, a mimo to cieszy się życiem i dziękuje za wszystko swoim bliskim! Mnie osobiście bardzo ten film wzruszył, myślę, że i Wam się spodoba. :)

Przyjaźń damsko-męska

część ósma

Minęło już 6 miesięcy. Jest ciężko. Nie chodzę do szkoły, ale mam lekcje prywatne w domu. Kuba uczy się i znalazł pracę. Nie znamy płci dziecka, gdyż chcemy mieć niespodziankę. Dziś jest 29 czerwca. Rocznica. Jesteśmy razem już rok. Kuba zaprosił mnie na romantyczną kolację w restauracji.
Miał kwiatki i ... pierścionek. Tak. Oświadczył mi się. Oczywiście kocham go, więc zgodziłam się zostać jego narzeczoną. Wszyscy w restauracji bili nam brawo, a my byliśmy szczęśliwi. Wróciliśmy do domu i oświadczyłam tę wiadomość rodzicom. Bardzo się ucieszyli. Kuba zadzwonił do swoich rodziców, że przyjęłam oświadczyny.
Poszłam wziąć prysznic. Następnie on wziął prysznic i poszliśmy spać. Tak. Kuba zamieszkał u mnie, więc mój pokój zamienił się w naszą sypialnię. Rodzicom to nie przeszkadzało.

Minął już rok. Mam już 18 lat. Urodziłam syna. Ma na imię Michał i jest strasznie podobny do Kuby. Kocham ich obydwu najbardziej na świecie. Michał ma dopiero 9 miesięcy... I znów 29 czerwca. Tym razem nie idziemy do restauracji, aby uczcić naszą rocznicę, lecz właśnie ubieram suknię. Białą, długą suknię ślubną. Za godzinę bierzemy ślub.
Jesteśmy szczęśliwi. Będę miała obrączkę z napisem " Na zawsze Kuba", a Kuba będzie mieć oczywiście napisane " Na zawsze Roksana ". Mimo tego, że mam dopiero 18 lat i mam już dziecko, jestem szczęśliwa. Jestem szczęśliwa, bo mam kochanego męża, który się nie wstydzi mnie i swojego dziecka.

KONIEC

Daria