Zgubiłam się cz. 1

http://www.youtube.com/watch?v=FqCNEPlUfkA

Wysyłajcie swoje opowiadania na maila:

[email protected] ! :)

GWARANTUJĘ, ŻE DŁUGO NA DODANIE NIE BĘDZIECIE CZEKAĆ!

Coś pękło, stało się. Tkwiłam w poczuciu, że jestem beznadziejna. Poczułam pragnienie, chore dziś to wiem, żeby stać się kimś z okładki najnowszego magazynu. Wszystko mi we mnie nie pasowało, wygląda, charakter.  Wciąż byłam dla siebie za gruba, za tłusta wręcz. Z obżydzeniem każdego kolejnego dnia spoglądałam w lustro. Co rano płakałam  stając na wadze. Zmieniłam się nie do poznania. Byłam dla wszystkich chamska. Często wybuchałam gniewem i płaczem, z byle błachego powodu. Stałam się apatyczna, pozbawiona jakichkolwiek uczuć, płakałam coraz częsciej i coraz więcej, sama nie wiem dlaczego. Straciłam jakikolwiek kontakt z rówieśnikami, znajomymi. Przyjaciele nie potrafili mi pomóc. Martwili się? Nie wiem czy to było szczere, tak na prawdę to chyba nie zrobili nic, zeby ściągnąć mnie z dna. Po zafascynowaniu nowymi wizjami nastąpiła złość, to przecierz nigdy nie miało się spełnić.
Jako ja czułam  się oszukana. Tak cholernie bardzo oszukana czuję sie wciąż. Przez świat, ludzi, samą siebie. Błędne ideały, które mi się podsuwało. Optymistyczne wizje przyszłości, które zamieniały się w brutalna rzeczywistość. Światopogląd, którym próbowana mnie ukierunkować.  Czyny, którymi próbowano mnie zniszczyć. Puste słowa, którymi mi obiecano. Pełne nadziei ideologie, w które kazano mi wierzyć. Dobre rady, którymi miało polepszyć się moje życie. Chore nadzieje, które niszczyły mnie od środka. Byłam i jestem rozczarowana i rozgoryczona. Wpojono mi, że wszystko będzie dobrze. Więc pracowałam, dążyłam do celu, który został wyznaczony. Oddałam się temu cała. Żyłam w zaślepieniu, że będzie pięknie. Brnełam w to nadal, pełna nadzieji. Oddałam prawie, że wszystko, żeby zdobyć cel. Oszukano mnie, nikt nie powiedział jaki bedzie skutek. Teraz jest za późno. Realizuje chore pragnienia, które mi podsunięto, które sama w sobie zaszczepiłam. Rośnie żal i złość. Nie da się zawrócić. Mam swój ideał bliżej , do siebie samej mam coraz dalej. Krzyczę i płacze ... bo nie wiem sama co się dzieje. Nie tak miało przecierz być... Obiecano mi piękny , lepszy świat. Piękną i lepsza mnie.... obiecałam sobie. Uwierzyłam.... tracę siebie ... dziś to do mnie dociera. Miałam wybór.... wybrałam. Przegrałam?

CDN.

Klaudia