Pisała Wiktoria.

http://www.youtube.com/watch?v=gOr_lwnraQU

Kochani, klikajcie 30 fajnych szybciutko i pojawi się kolejna, ciekawa notka :*

Wysyłajcie opowiadania, cytaty, co sobie życzycie na maila:

[email protected] :)

Jestem Marcela i mam 17 lat. Tak to ja, ta klasowa prymuska, ale tylko w szkole. Po lekcjach mam ochotę zaszaleć. Marzę o nim. Najprzystojniejszym chłopaku ze szkoły. Ma na imię Mateusz.


Idę przez wypełniony po brzegi uczniami korytarz. Idę sama. W stronę klasy, gdzie powinnam mieć zajęcia. Widzę jego nieskazitelną twarz. Skóra wydaje się najdelikatniejszą jaką kiedykolwiek widziałam. Piękne, duże, jasne tęczówki i zaakcentowane kości policzkowe. Działa na mnie jak narkotyk. Kiedy już go zobaczę, nie mogę oderwać od niego wzroku. Wpatruje się w niego jak najdłużej mogę, korzystam z tej chwili. Zbliża się i podchodzi do mnie. Mówi coś, ale nie rozumiem jego słów rzucanych w moją stronę. Nie mogę się skupić. Pragnę go pocałować. Chcę tego. Chcę posmakować jego ust. Chcę ich dotknąć. Chcę. Chcę. Chcę.  Nie, nie chcę. Słucham go uważnie. Patrzę jak wymawia każdy wyraz, patrzę na ruchy jego warg. I znowu odlatuję, nie mogę się skupić, czuję jak rumieniec zalewa moją twarz. Próbuję go powstrzymać. Nie daję rady. Robie się czerwona na całej twarzy. Chcę uciec. Nie, chcę zostać i nadal patrzeć na jego twarz.  Odchodzę. Oddalam się. Czuję jego ciepły i delikatny dotyk na moim ramieniu. Zatrzymuje mnie. Nie odwracam się. Próbuję znaleźć w sobie silną wolę i odejść. Wiem, że jest dla mnie nieosiągalny. Nie pozwala mi się ruszyć. Odwraca mnie. Naszą twarz oddziela przestrzeń zaledwie kilku centymetrów. Czuję jego oddech. Coraz bliżej i bliżej. Szepcze mi coś do ucha. Nie rozumiem co, nie chce rozumieć. Chcę go pocałować. Chcę go pocałować. Chcę go pocałować. Chcę go pocałować.  Jest teraz jeszcze bliżej mnie niż kilka sekund temu. Robi mi się ciepło. Roztapiam się od środka. Uginają mi się nogi. Czuję w nich bezwład. Musze się zebrać w sobie i nie pozwolić omotać się jego zabójczo pięknym tęczówkom. Nie spuszczam wzroku. Robię wrażenie pewnej siebie dziewczyny, którą nigdy nie byłam. Nadal patrzę w jego błękitne oczy. Tonę w wzburzonych falach morza. Błękitnego morza. Bez dna. Nachyla się. Patrzę na jego usta i znowu w oczy. Nasze wargi się dotykają. Czuję przyjemne dreszcze. Zatapiam się w jego delikatności. Nie pozwalam, żeby odszedł. Trzymam go lewą dłonią za kark, a prawą wplatam we włosy. Zdrowe, ciemne włosy. Łapie mnie dłońmi pod pośladkami. Podnosi kilka centymetrów nad ziemią. Krzyżuję swoje nogi wokół jego pasa. Opiera mnie o ścianę. Odrywa swoje usta od moich. Nie odwraca wzroku od moich oczu. Mówi coś. Staję na własnych stopach. Patrzę na jego ruchy. Na zdziwione twarze za nim. Chcę jeszcze. Więcej. Więcej. Więcej.  Odchodzi. Widzę jak oddala się z każdą sekundą coraz dalej. A ja nie mogę go zatrzymać. Moje ciało obezwładnił lęk i wstyd. Tkwię w bezruchu. Wstrzymuję oddech. Wszyscy patrzą się na mnie. Biorę głęboki wdech. Poprawiam swoją spódniczkę. Biorę książki, które rzuciłam na ziemię. Idę. Odchodzę jak najdalej stąd. Z bólem, że to już się nie powtórzy.
Otwieram oczy. Widzę ciemność. Czuję otwartą książkę na moim brzuchu. Zrzucam ją i wstaję. To był tylko sen. Cholerny sen. Moja pobudzona wyobraźnia. Czuję rozczarowanie. Ten sen nic nie zmienił. Nadal jestem prymuską. Po uszy zakochaną w największym przystojniaku ze szkoły. Nieszczęśliwie zakochana prymuska tak, to ja.

Wiktoria