5

Blada twarz w oknie. Rozciągnięta koszulka. Szerokie spodenki. Rozmazany makijaż. Łzy w oczach. PUSTKA.

Ale ja nie jestem uzależniona od telefonu, tylko od osoby z którą pisze.

Nie układam już zabawek z kinder niespodzianki, teraz układam swoje życie.

Nie żałuj niczego co wydarzyło się w Twoim życiu, Twoich wyborów, porażek. Tak było Ci pisane.

Wyparowała ze mnie jakaś część szczęścia.

Czasem trzeba przemyć oczy łzami, aby widzieć lepiej.

W poduszkę wsiąkają wypłakane uczucia.

Przytulanie - najlepsza forma dziękowania za obecność.

Chcesz prawdy? Prawdy możesz nie udźwignąć.

Życie nie raz jeszcze pokaże Ci na co je stać.

Nie jestem cholerną pesymistką, pieprzoną realistką ani pogodną optymistką. Jestem dziewczyną z marzeniami, która wie, że w życiu nie ma łatwo. Nigdy nie poddaję się, nie uciekam marzeniami do innego wymiaru. Jestem dziewczyną którą wychowało życie.

Jednak nadchodzi moment, kiedy trzeba iść do przodu. Pomyśleć czasem o sobie. Zrozumieć, że nie wszystko trwa wiecznie.

Moje oczy zawsze mówią to czego usta nie są w stanie wypowiedzieć.

Po tym wszystkim co przeżyłam bez obaw mogę powiedzieć, że jestem silna.

Najmniej ludzi na świecie ma zielone oczy, jestem w tej zajebistej mniejszości.

Nigdy nie jest tak, że nie masz nic. Masz wiele, tylko nie to, co akurat chcesz mieć.

Właśnie w tej sekundzie ktoś umarł. W tej sekundzie ktoś się narodził. W tej sekundzie ktoś walczy o coś, co ma każdy z nas, coś co jest tak naprawdę najważniejsze - życie. Przyznaj się, czekasz na coś, co tak naprawdę nigdy się nie wydarzy. Przyznaj się, że nie umiesz docenić tego, na co właśnie patrzysz. Nie umiesz zadbać o siebie, a tym bardziej o drugiego człowieka. Pogłębiająca się rana na Twoim sercu mogłaby być zaszyta, gdybyś tylko chciał. Uważnie spójrz na swoje odbicie w lustrze i zadaj sobie pytanie - czy jesteś szczęśliwy? Zwolnij, zastanów się i żyj chwilą. Ciesz się każdą sekundą, jakby to była ostatnia.

Bo są takie dni kiedy nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Wszystkie myśli mieszają się i nie wiem co robić. Nie wiem co czuję. Miłość, nienawiść to przecież dwa różne światy, a ja do tej pory nie potrafię ich odróżnić. Chyba nie mogę kochać. Tak dużo się wydarzyło. Ale nienawidzić ? Nie, zdecydowanie nie. Więc co teraz czuję ? Minął już prawie rok od dnia w którym moja nadzieja wygasła. Rok pełen bólu, ale też nowych sympatii. W końcu nadszedł czas zapomnienia. A tuż po nim bolesne spotkanie, rozmowy i powrót do tego co było kiedyś. Nie wiem co myśleć, co robić... Czy warto znów się angażować? 

Kiedy jest mi smutno lubię słuchać nastrojowych piosenek. Zamykać się w moim małym świecie i rozmyślać. O tym co było i jest. Często uświadamiam sobie wtedy, że moje wybory okazały się złe, a decyzje często podejmowałam zbyt pochopnie. Wtedy chcę nierealnie cofnąć czas. Wszystko pozmieniać. Jednak jeszcze nigdy mi się to nie udało. Ale mam w sobie wiarę, nadzieję, że jeszcze kiedyś obudzę się jako mała dziewczynka, w moim własnym bezproblemowym świecie.

Napisz, który opis podoba ci się najbardziej

klikanij 'FAJNE'

i dodaj do znajomych :)

Pytania/Propozycje tematów do opisów tutaj: ask