tęsknota

przytłacza mnie Twoja nieobecność, mimo tego, że rzadko kiedy siedziałam z Tobą sama. to zawsze kiedy przebywaliśmy w tym samym towarzystwie czułam się bezpieczna. Widziałam Twój wzrok, kiedy coś mówiłam, o czymś opowiadałam. Patrzyłeś na mnie ze zwalającym spokojemi uświadamiałeś mi tym wzrokiem, że moje słowa odbierasz tak, jakbym mówiła tylko do Ciebie. pokochałam Cię za to jaki jesteś, a raczej jaki byłeś .. za Twój stosunek do mnie, każdy Twój ruch potrafię opisać z najdrobniejszymi szczegółami. może wydawać Ci się to dziwne, ale za każdym razem jak mnie dotykałeś, choćby najmniejszym palcem moje serce wirowało. kiedy mnie do siebie przytulałeś, kiedy sprawiałeś, że nasze usta stawały się jednością.. nie potrafię opisać tego uczucia.. wiem, to przereklamowane, ale czułam się jakby nie istniało nic poza mną i Tobą, poza nami .. wtedy, i do tej pory tak naprawdę liczysz się tylko Ty. tylko Ty tak naprawdę dawałeś mi spokój i bezpieczeństwo. słuchałeś mnie kiedy mówiłam, przytulałeś, kiedy widziałeś, że jest źle, całowałeś wtedy kiedy tego potrzebowałam. nigdy nie zrobiłam niczego wbrew sobie, ani Ty nie zrobiłeś nigdy niczego wbrew mnie ..

Ale NAS JUŻ NIE MA. czułam, jak się od siebie oddalamy, ale przecież się kochałam .. co ja bredzę - nadal Cię kocham. Choć jest źle, pusto, smutno - to boli, cholernie boli. staram się o Tobie nie myśleć.. ale albo ktoś mi o Tobie przypomina, albo sama sobie przypominam .. dość często wbrew sobie ..