Mam nad sobą kogoś...

Kogoś kto czuwa na de mną

Kiedy nie moge przestać myśleć o śmierci..

Wtedy przychodzi do mnie ON..

Tłumaczy, jak to wszystko powinno być, że nie powinnam się

załamywać i powinnam żyć chwilą..

Ale ja tak nie potrafie..

Mam swój świat, do którego nikt ale to nikt nie ma wstępu..

Jestem tylko ja i mój biały pokój bez okien..

( wiem z kąd mam wiedzieć czy jest biały skoro nie ma okien i świateł..ale ja wierze..)

Wchodze do niego kiedy tylko chce i kiedy tylko chce wychodze z niego..

Tam moge marzyć płakać rozmyślać...

Ale czasami boje się, że gdy wejde do tego pokoju to już się z niego nie wydostane.. Utkwie w nim na zawsze..

Niby mi tam dobrze.. ale jednak nie chce tam tkwić zawsze na zawsze [!]

Chce przestać płakać..

Chce zacząć się śmiać i zobaczyć jak to jest być szczęśliwym..

Mówią.. Marzyć to żecz piękna.. ale czasem nie realna..

Więc po co marzyć..

Czasem one są nie do spełnienia i my  ludzie pogrążamy się w tych marzeniach myśląc, że kiedyś nadejdzie ten piękny dzień i pojade tam, tam i tam [!]

Ale w głebi serca wiemy, że tak naprawde może to nigdy nie nadejść. 

MAtko jakie smęty :D