Opowiadanie o Laurze. cz.I

PIERWSZA!

Był wieczór, zimna przed wiosenna pogoda, padał deszcz...

Ona właśnie wróciła do domu, trzasnęła drzwiami, i bez słowa zniknęła w swoim pokoju,

Cała we łzach zamknęła drzwi na klucz, by nikt nie mógł jej zobaczyć pogrążonej jak nigdy w smutku,

Spojrzała w lustro, miała ochotę krzyczeć ze złości i uczucia samotności,

Nie wiedziała co ma ze sobą zrobić, położyła się na łóżku i zasnęła...

Rano obudził ją SMS od przyjaciółki Oli:

,,Laura wiem że ci ciężko ale proszę nie przejmuj się tym jebanym debilem masz jeszcze nas ;* "

Nas miała na myśli ją samą i ich przyjaciół; Tomka, Krzyśka i Sylwie.

Po przeczytaniu tej owo  wiadomości rzuciła telefonem w kont, nie miała ochoty wstać i wysłuchiwać jeszcze bardziej dołujących pocieszeń znajomych.

Rozmyślała jeszcze chwile o wczorajszym wydarzeniu, popłynęła jej jeszcze łza, ale ostatnia

Bo obiecała sobie iż będzie silna i nie będzie marnować łez na takiego dupka.

Wstała ogarnęła się, umyła, uczesała i wszystko by było jak każdego dnia. Różnice jednak było widać na twarzy, zamiast szerokiego uśmiechu pojawiła się strasznie smutna minka.

Od razu było widać po niej że coś nie tak.

Nadal zła i smutna teraz już bardziej zła niż smutna co było postępem, kierowała się już do wyjścia  kiedy nagle zatrzymała ją jej kochana babcia.

-Skarbie coś się stało? - mówiła starszym, troskliwym głosem.

-Nie babciu wszystko okey. -Powiedziała po czym się uśmiechnęła jednak mało przekonująco.

-Na pewno kochanie, wczoraj tak późno wróciłaś i... -Nie dokończyła zdania kiedy Laura jej przerwała.

-Przepraszam cię.. po prostu zagadałam się z Olą - Dała babci buziaka w policzek po czym wyszła z domu.

Szła prosto przed siebie, pomyślała że zajdzie na  chwilkę do kawiarki na rogu wiedziała że będzie tam Ola, to było ich ulubione miejsce spotkań. Gdy jednak weszła do środka okazało się że jest tam i Ola, i Krzysiek, i Tomek, i wszyscy czekają na Sylwie. Kiedy przyjaciele zobaczyli dziewczynę od razu zawołali ją do siebie.

Laura podeszła jednak nie chętnie.

-O jednak postanowiłaś przyjść... -Powiedziała Ola z radością w głosie, kiedy jednak przerwał jej Tomek.

-Ojej mała jak  ty wyglądasz.... -popatrzył na jej smutny wyraz twarzy z przykrością z nieszczęścia przyjaciółki.

-Ej nie jest źle... normalnie, nie wiem o co wam chodzi...-Powiedział zdziwiony Krzysiek po czym uśmiechnął się do Laury.
Krzysiek był nowy wiec jeszcze ich wszystkich dobrze nie znał. Ale jak się wprowadził to oni mu pomogli i wgl. Zaprzyjaźnili się.

-Dzięki wam za troskę naprawdę ale nic mi nie jest luz...- Powiedziała Laura ale w jej głosie nie było jednak słychać przekonania.

Nagle wszyscy usiedli zamówili po porcji lodów, nikt nie poruszał tematu Laury, wszyscy zaczęli rozmawiać na temat domówi u Bartka jednego z popularnych i lubianych uczniów ich gimnazjum.

Laura jednak nie myślała o tym nawet ich nie słuchała. Była zamyślona, zamknięta w swoim świecie melancholii. Nawet nie zauważyła kiedy przyszła Sylwia.

-A ty Laura idziesz? -Nagle zapytał jeden z kumpli.

Ona jednak zamyślona nie odpowiedziała.

-Laura!! Halo słyszysz mnie..? - Próbuje dotrzeć do przyjaciółki.

Nagle ta się obudziła się z zamyślenia.

-Co, co ja? - Rozkojarzona patrzy na chłopaka.

-Idziesz do Bartka w sobotę na imprezę? -Powtarza i dziwną miną.

-Na jaką imprezę? -Pyta rozkojarzona dziewczyna.

-Laura no!! Przecież ciągle o tym gadamy! -Powiadała zdenerwowanym tonem Sylwia. -Mogła byś nas chociaż posłuchać-Dodała. 

-Ja... przepraszam was zamyśliłam się -Dodaje na swoją obronne  Laura.

-To idziesz, czy nie?- Dopytał uśmiechnięty w jej kierunku Krzysiek.

-Niee... Nie chce, nie mam ochoty. -Odparła bez zastanawiania dziewczyna. -A co jeśli spodkam tam...

W tym momęcie już wszyscy wiedzieli o kim mowa. Przyjaciele raczej nie zdziwili się odpowiedzą kumpeli mimo to prosili ją żeby z nimi poszła.

CDN....

Pisała Natalia.
Proszę nie oceniajcie tego surowo, to moje pierwsze opowiadanie tego tepu ^^.