Dominisia

kolejne pytanie, które nasuwa się na myśl     dlaczego człowiek jest tak słabym gatunkiem ?

Pewnie dziwicie się dlaczego napisałam gatunkiem, hmm, to wynika z biologicznego punktu postrzegania człowieka jako jednego z przedstawicieli świata zwierząt. Niby jesteśmy rozumni, inteligentni, potrafimy to i tamto, sratatata inteligencja czasem nam przeszkadza, to nasze myślenie nie pozwala nam normalnie funkcjonować. Ciągle słyszymy zdanie, dlaczego nie zrobiłem inaczej? albo dlaczego to się stało? dlaczego dlaczego dlaczego???  Dlaczego? Bo tak miało być, nie uchronimy się przed życiem, przed naszym zasranym losem, nawet jeśli myślisz, że zmieniłeś swój los, swoje życie to gówno prawda, tak miało być, taki był plan. Czego nie zrobisz to jest zaplanowane, każda Twoja myśl, każdy Twój ruch, wszystko, nawet to, że w jakiś przeklęty, wakacyjny czwartek zdeptałeś biedronkę nawet o tym nie wiedząc, nie pamiętasz? To dziwne, w końcu jako władca tego świata powinieneś zahamować swoją nogę, nie powinieneś jej postawić w tym miejscu, pozbawiając niewinne zwierzątko życia. Może i głupie rozumowanie, ale chyba jest w tym chociaż troszeczkę prawdy. Czasem szkoda, że nie potrafimy nad wszystkim zapanować. Ilu nieszczęść możnabyło uniknąć? Ile dzieci by teraz żyło? Chociaż z drugiej strony gdybyśmy mieli taką moc, raczej na dobre by nam nie wyszło. No ale przyroda i tak wszystko wyrówna zsyłając na nas klęski. Przecież to są odwieczne prawa natury, że ten wulkan wybuchnie, że płyty tektoniczne się zderzą, że woda wyleje. Zatraciliśmy instynkt przetrwania, tłumaczymy się maszynami, maszyny zawidoły, maszyny to i to. Ehhh przestrzegają przed przyszłością, że roboty będą wszystko za nas robić, a jak jest teraz? 

Wracając do planu naszego życia. Czy każda łza jest tam odnotowana, powód dlaczego ją uroniliśmy? Czy każdy tajemniczy uśmiech do nieznajomego/nieznajomej w autobusie jest zapisany? Z tym wszystkim można zwariować, więc po co obdarowali nas rozumem i postrzeganiem fikcji świata? Po co utrudnili nam życie? No kurczę, ale kto nam utrudnił? Pewnie matka natura, ona lubi wszysko komplikować...Czyli jeśli wszystko jest zapisane, to dokładnie tu napiszę co muszę.

Ostatnio zauważyłam, że ludzie jednak się zmieniają, chociaż swego czasu upierałam się, że to jest niemożliwe (za co przepraszam jedną osobę, jeśli ją tymi słowami zraniłam). Człowiek zmienia się pod wpływem jakiegoś bardzo silnego impulsu. Wiem co piszę, bo sama to przechodzę, przy czym wiedząc, że pewnie będzie gorzej zdaję sobie sprawę, że mogę zmienić się jeszcze bardziej, ale czy na lepsze czy na gorsze? Tego nie wiem, nie jestem w stanie ocenić reakcji mojego organizmu na taką wiadomość, na taki impuls. Nikt nie chce zamykać się przed wszystkimi, ale tak często się dzieje. Często czujemy się bezpiecznie jedynie w swojej skorupce, której od zewnątrz nikt nie przebije, jedynie sami możemy ją osłabić. Wszystko wydaje mi się strasznie dziwne, niezrozumiałe. Pogubić się we własnym świecie...Nie życzę nikomu.. Sama nie wiem czy iść w prawo czy w lewo. Przepraszam za błędy, nie mam ochoty sprawdzać. Wiem, że niektóre zdania, myśli mogą się powtarzać, ale to mnie najbardziej dręczy.

czasem mam ochotę zasnąć i przespać tą całą sytuację, obudzić się gdy minie czas bólu