thick thighs, thin patience 

Ludzie przychodzą i odchodzą, niby o tym wiesz, ale porzucenie zawsze boli tak samo. Zostawiają pustkę i nie pozwalają jej wypełnić. Oni nie pozwalają? Jeśli rzeczywiście to robią są toksyczni, powinieneś przyspieszyć proces. Jeśli to Ty nie chcesz jej wypełnić weź się w garść, nie jesteś męczennikiem.

Cierpienie jest nieodłączną częścią naszego życia, nie da się przed nim uciec. Bez cierpienia nie ma szczęścia, po prostu poddaj się i pozwól sobie na żałobę, a potem zostaw przeszłość tam gdzie jej miejsce, celebruj ją, ale żyj dniem dzisiejszym. Taki schemat jest niezbędny do późniejszego odrodzenia, przypomnij sobie jak to jest z feniksami. Musisz zamknąć rozdział, żeby zacząć kolejny. No chyba, że książki też czytasz co kilka kartek, bo wystarczy Ci płaska historia pozbawiona sensu. Duszenie w sobie emocji  tworzy koktajl Mołotowa, wybuch może spieprzyć wszystko co do tej pory zbudowałeś. Próbujesz uciec od problemu, świata, ludzi? Tak naprawdę uciekasz tylko przed sobą. Kto ma Ci pomóc? Jedyną osobą, która może Tobą kierować,  jesteś Ty (wowowowowowow). Ogarnij swoje życie chociaż do tego stopnia, żeby ból po stracie i porażce nie blokował Twoich możliwości, nie miał wpływu na przyszłe plany, nie sprawiał, że ciągle wycofujesz się z życia. To nie jest zdrowe ani normalne, jeśli w dodatku jesteś introwertykiem, fundujesz sobie patologiczną dawkę samotności. Wierz mi na słowo, będzie bolało, powrót do bycia zdrową osobą kosztuje niesamowite pokłady energii, czasu, zniszczonych relacji  i przegapionych okazji. Musisz zacisnąć zęby i zamienić smutek w coś produktywnego. Im bardziej cierpisz, tym bardziej powinieneś w siebie inwestować, rozwijać się.

Jeśli uśmiechasz się teraz kpiąco, bo przecież o tym doskonale wiesz, jesteś samotnym okrętem i choy innym ludziom do podejmowanych przez Ciebie wyborów, to dlaczego dalej zachowujesz się jak mentalna pizda?

Why does any of it matter? 

Youve gotta try the inhale that makes the exhale so much better.