Szkoda gadać

Miłość jest wtedy, gdy zajdzie taka potrzeba 

by ciosem kiedyś zwyczajnie zaznać w problemach 

stanu, w którym Ona ciąży, więc lepiej się z Niej pozbierać; 

Trwać w bólu, gdy pora skończyć tę depresję we wspomnieniach 

I zostawić bez słowa tych, co bez niej żyć nie mogą; 

Żywot sprawi że podczas krzywd obejmę w zwycięstwo los 

i zacznę żyć na nowo już bez Miłości u boku 

by w Prawdzie wymarzoną służbę wyprosić znów Bogu 

Tylko On to wszystko ogarnia, czego człowiek nie zdoła 

wszystko to co było zostawiam, więc podnoszę się z kolan; 

By dorosnąć szybko do zmian - wraz ze sobą, dzień w dzień sprostam  

z blizną domknąć myślą rozdział, jak feromon przez terror pchał 

Moją odskocznią od problemów okazał się pomimo przejść kościół 

to wgłąb podniosło mocno mnie znów - choć jak na tę mdłą ironię losu 

mógłbym uznać, że szkoda gadać, ale chcę sobie pomagać; 

Póki tu wstaję co dnia, mam zajawkę się podnieść od rana