Co ludzie powiedzą...?

Chcąc być perfekcyjnym, nie trudno o zbędne myśli 

stąd, gdy chcę precyzji mieć mnóstwo, coś we mnie milczy 

dlatego u mnie to działa niejako na odwrót 

jak chcę coś unieść, potrajam nieważkość w zakątku 

Wiąże się ona z separacją wszelakich myśli o mnie 

toteż chcę chociaż mieć z narracją wnętrza, sił wykwit w głowie 

dających mi wolność od dylematu: Co ludzie powiedzą...? 

dialogi z ripostą to wydźwięk, na pół z opluciem do wewnątrz 

Za dużo czasu zajmuje, co sobie o mnie pomyślą 

jak już to naprzód rachuję co poprzez to chcę z korzyścią 

dla samego siebie wynieść, ucząc się przy tym skrycie 

jak zaczerpnąć lepiej życie, wśród roszczeń tych z wytrychem 

Oni chcąc dokonać włamu na moje wnętrze 

swoich trosk potwora na pół w zasobne spięcie 

ubogacają, podczas gdy ja do nich nic nie mam; 

Zrób coś, badając skąd napływ jadowitych wezbrań