"Jeśli dożyjesz stu lat to ja chcę żyć sto lat minus jeden dzień żebym nigdy nie musiał żyć bez Ciebie... "

Nie do wiary, jak wszystko się zmienia.

Nagle przychodzi taki czas, kiedy po powrocie z 3 godzinnego,miłego, wieczornego spaceru siedzisz i zastanawiasz się dokąd to wszystko zmierza.

Nadchodzą noce, gdy nie możesz spać, bo ciągle rozmyślasz.

Jeszcze miesiąc temu spisywałeś to na straty, zamykając drzwi pewnego etapu.

Teraz okazuje się, że nie były one zatrzaśnięte i powoli uchylają się przepuszczając przez szczeliny odrobinę nadziei.

Z jednej strony ogarnia cię radość, bo widzisz jakąś szansę na poprawę, z drugiej zastanawiasz się, jak długo potrwa ten dobry czas.

Dlaczego musi być tak, że sprawy z przeszłości rzutują na teraźniejszość?

Wciąż są obawy, że któregoś dnia to co jest teraz, po prostu zniknie.

Tak samo jak kilka miesięcy temu.

Powtarzasz sobie, że jesteś w stanie znieść ewentualną stratę, jednak w głębi duszy wiesz, że tak nie jest.

Stratę przeżyjesz, ale będzie bardzo bolało.

Czasami myślisz, że lepiej byłoby już dziś wiedzieć, co wydarzy się w najbliższym czasie, by przygotować się na różne okoliczności.

Za chwilę jednak zmieniasz zdanie, bo wolisz cieszyć się tym, co masz.

Wychodzisz z domu, uśmiechasz się i znów zapominasz o wątpliwościach, które powracają każdego wieczoru, kiedy jesteś już sam...