Czarny to nie kolor 

Nastał dla mnie naprawdę cudowny czas, pomijając to że jestem zabiegana i braknie mi czasu na wszystko inne niż praca i obowiązki.

Nie ma go już.

Nie ma go w pracy. Został zwolniony. I nagle...żyje się jakby nigdy go niemalże nie było. To był mój problem. Dwa lata odkąd to wszystko miało miejsce a on wciąż tam pracował i widywałam jego twarz. Nie pozwalało mi to wyleczyć się z niego i przepracować należycie tego co się stało.. Od kilku tygodni pracuje każdego dnia z niemalże przyjemnością. Karma wróciła, chciałoby się rzec...i choć nie do końca w nią wierzę...jakże mogłabym właśnie tego nie robić skoro nie ma już ani jednej toksyny w moim środowisku? Wszystkich się pozbyłam. Takiego spokoju ducha nie miałam chyba nigdy w życiu. Tym bardziej jest to przyjemne bo łączyła nas praca. Zupełnie inaczej podchodzę do swoich obowiązków w tym miejscu.