postanawiam cenzurować swoją twarz.

kiedy już pozbyłam się kaszlu namolnego i kataru uporczywego, czuje się praktycznie jak w wakacje.

moimi towarzyszami są płytka 'absurdalne' i komplet zdjęć z grecji.

i już pół roku minęło od Czasu W Którym Marzenia Się Spełniały.

przezabawnym jest fakt, że mój ukochany maj przypomina mi piosenka tajlor syf.

chyba znowu się obudziłam, tym razem na początku grudnia.

nabawiłam się wstrętu do kołdry i dotarło do mnie, że już najwyższy czas wstać i zrobic coś ze swoją egzystencją.

bo przecież do wrót normalności mam zapukać zimą, gdzieś w okolicy bożego narodzenia.

skoro wszystko ma się spełnić, co do ostatniej linijki, to rzeczywiście już niedługo zapukam.

tak razem z tymi osiemnastoma trackami uświadamiam sobie, że i really cared and in fact i miss it like hell.

a najbardziej tęsknie za wybuchającą wiosną, cholernym słońcem i beznadziejną świadomością utopijności wszystkiego.

i szczerym zdziwieniem kiedy utopia przestała być utopią.

oh, czeka na mnie to pieprzone po które powinnam uwalić, zeszyt do polskiego i cała masa słówek których w ciągu całego swojego życia nie użyję.

to wszystko czasami bywa takie worthless.

kocham tą zimną kawę na moim biurku.

zacznę ogladać programy publicystyczne, gdyż ponieważ przyczyniają się one do poszerzania mojego słownictwa o zwroty takie jak nobilitować, don't give a crap czy part of the kick. i czuje sie jak  szalona intelektualistka.