Drogi pamiętniku... 

Jakiś czas temu: "Nie znam Cię ani Ty mnie. Ale dzisiaj mi się śniłeś. I choć wiem, że nie jesteś i nie będziesz prawdziwy, przez tę chwilę czułam, że jak się obudzę, to nie okaże się to tylko snem. Niestety tak się nie stało. Nie wiem, jak to opisać, ale w tym śnie, choć niewiele się działo, czułam Twoją bliskość. To pewnie głupie, ale po przebudzeniu było mi smutno, że to był jedynie wytwór mojej podświadomości. Że Ty byłeś tym wytworem. Wolałabym, byś mi się nie przyśnił. I tak nie istniejesz. Ale tak bardzo chciałam się obudzić ze świadomością, że jesteś, że się zobaczymy. Że będziesz miał swój odpowiednik w prawdziwym życiu. Ale tak się nie stanie, bo nie jest mi to dane. Chciałabym, by istniał ktoś taki, kto mnie rozumie, nie ocenia, szanuje. Ale to nie będziesz Ty. Czy zjawi się ktoś taki, kto nie będzie snem, tylko rzeczywistością?". D.