(...)

Ojcze nasz, który nic nie wiesz, 
który nie patrzysz nawet na tę ziemię, 
a tylko codzienną gazetą obwieszczasz, że świat,
że nasz świat, 
trwa uporządkowany: spójrz, 
ten mężczyzna siedzący za stołem, schylony 
nad kotletem mielonym, setką wódki, płachtą 
popołudniówki tłustą od sosu i druku, 
musi wiedzieć, że ty także wiesz, 
musi wiedzieć, że wiesz, aby przeżyć 
ten jeszcze jeden dzień. 

Ojcze nasz, którego nie ma, 
Którego imienia nikt nawet nie wzywa 
prócz dydaktycznych broszur piszących Cię z małej litery,
bo świat radzi sobie bez Ciebie, 
bądź: 
ten człowiek, który kładzie się spać i przelicza 
wszystkie te dzisiejsze 
kłamstwa, lęki, zdrady, 
wszystkie hańby konieczne i usprawiedliwione 
musi wierzyć, żeś jednak jest, 
musi wierzyć, żeś jest, aby przespać 
tę jeszcze jedną noc.

Dziękuję za to, że jesteś.

Julia

lovemeagain, 102 lata

Dębianki