VII

ten dzień zaczął się normalnie.

nie wiedziałem jednak, że skończy się na zawsze...

był ranek, jeden pięć dwanaście.

ubrałem się, wypiłem kawę,

wyszedłem z fortecy, spotkałem paru przyjaciół.

długo mówiłem z nimi o przeszłości,

o tym co jest teraz i o na przyszłość planach.

wymieniłem uścisk dłoni, wrzuciłem słuchawki w uszy i

pobiegłem drogą, szam nie wiem dokąd się śpieszyłem...

trzecia piętnaście. stanąłem jak wryty,

ujrzałem...

cera-śnieg, włosy-noc, oczy-lód, usta-miód.

mówi-giń!

ginę.

widzę kwrią, słyszę krwią, czuję krwią i też dławię się nią.

muzgu-stop, w klatce ból,

czuję jak me ciało zamienia się w trupa...

(podeszła inna, jeszcze piękniejsza nie-śmieć,

potrząsnęła delikatnie mym ramieniem,

powiedziała-obudź się kochany...)

budzę się, godzina szósta.

dwadzieścia siedem jeden dziewięć.

ale czas nie czeka na nas...

[dla nie-śmierci ;) ;*** ]

podnieta :D