Apel...

Ze względu na fakt, że śmierć Whitney Houston, ku zdziwieniu i oburzeniu wielu osób, ruszyła mnie bardzo, chciałabym zaapelować do świata, do ludzi, do idoli. Zdaję sobie oczywiście sprawę z tego, że za pomocą małego bloga, którego niewiele osób czyta, nie zmienię ludzkiego postępowania na taką skalę, jaką bym chciała, ale jeżeli chociaż jedna osoba weźmie sobie moje słowa do serca, to będę bardzo szczęśliwa.

Whitney Houston, była niesamowitą artystką, która w swoim życiu nagrała wiele cudownych utworów i zgarnęła masę nagród. Niestety jej życie prywatne nie było tak piękne i kolorowe, jakby mogło się wydawać. Nie mam oczywiście zamiaru tworzyć tutaj jej biografii, bo nie siedziałam jej na kolanach i nie patrzyłam jak wciąga kokę, nie wiem do końca jak było i pewnie wszyscy zaraz stwierdzą, że mogła nie brać, odmówić, rzucić, ale domyślam się, że jako wielkiej gwieździe towarzyszyła jej nieustanna presja. Radziła sobie z nią tak, a nie inaczej i za to nie zamierzam jej osądzać, ale teraz właśnie chciałabym zaapelować do wszystkich, którzy tu wejdą i podejmą się wysiłku jakim może być przeczytanie paru zdań:

Przez wzgląd na pamięć o wielkich artystach, którzy odeszli zdecydowanie za wcześnie starajmy się być lepszymi ludźmi. Niech to będą nawet małe rzeczy, zwykłe słowa czy gesty, ale próbujmy. Nie traćmy czasu, bo nie wiemy sami, jak wiele nam go pozostało. Znajdźmy swoją drogę i podążajmy nią konsekwentnie. Żyjmy tak, aby nie sprawiać innym bólu, ale jednocześnie róbmy wszystko, aby czerpać satysfakcje ze swoich czynów. Bądźmy dobrymi ludźmi i nie zmieniajmy się pod wpływem innych.

Nie chcę tutaj nikogo namawiać, żeby nagle porzucił wszystko i zaczął pomagać ludziom dookoła, bo oczywiście nie o to chodzi, ale żyjmy tak, żebyśmy za parę lat nie mieli do siebie pretensji o zmarnowany czas...

R.I.P. Whitney

Whitney Houston - And I'm telling You I'm not going