20.08.2024 r.

Dla ciebie wyrzeknę się śmierci, zmartwychwstanę bez lęku czy smutku. Przetrącone wiatrem skrzydła nie uniosą mnie ku jutrze, nie ujawnią światła - odchodzę poza granice wyobraźni. Serce cierpi na przesyt oddechu, na duszy osiada popiół łask. Brakuje wieczności do odjazdu ostatniego pociągu. Rozkładam pamięć, poszukuję resztek melancholii - niech będzie jak za teraźniejszości, jak za snów, co lubiły sypiać w nogach łóżka. Prószą słowa, padają myśli. Nie chcę, aby miłość należała tylko do mnie.