09.04.2024 r.

Kojarzyć się z człowiekiem

Powróciła noc, która - zamiast wspomnień -

ukrywa w objęciach

nienarodzone chwile.

Odnalazł się taki dzień - do twarzy mu

z wykradzionym uśmiechem.

Wiele dekad minęło

od tego jedynego słowa, poczętego

o nieustalonej porze,

między chmurami,

pośród świeżych pocałunków.

Poległam, kiedy usiłowałam zrozumieć,

skąd się biorą najpiękniejsze myśli.

Zostałam sam na sam z wiarą,

że to, co ludzkie, zawsze musi

kojarzyć się z człowiekiem.

Przebyłam drogę, stanowczo zbyt krótką

dla moich stóp - czy pozostajesz

tym samym ciałem,

które kiedyś wyśniło dla mnie

piękniejszy dotyk?

Czy stale stanowisz bezkresny świt,

wpleciony we mgły, kiedy to rodzą się

najśmielsze marzenia?