''Ta piosenka dziś cię wzruszy, choć śmieszny ogon ma. Szpiczaste długie uszy i wierne serce psa. Posprzątać przyrzekamy, z kudełków każdy koc. Dość butów na śniadanie, wycia do gwiazd co noc. Lepiej śnić niż wyć. Lepiej śnić niż wyyyyyyyć.

Różowe włosy na jej sofie i na fotelu, co za pech. Mówiła marszcząc nos, że ją wprawia w złość różowych włosów moich śnieg. Różowe włosy w czarnej kawie, nawet w herbacie pływa włos. Nowych mebli kurz spowija włosów róż. I wiem ona ma mnie dość. Ahhhh linieje znów wyrzuci mnie za próg. To koniec, szkoda słów.

Śmiało Ralf prawde wal czy coś Skobel wie. Skobel wie że jest źle co ślimaki zbroją się. Śmiało Ralf nadaj nam czy coś Skobel wie. Skobel sam odkrył plan że inwazja jest. Śmiało Ralf prawde wal prędko raport złóż. Skobel w mig nadał szyfr, w domu jest i już. Ohh Skobel.

Pośpiech ponad wszystko, gna przed siebie każde psisko. Ten idiotyczny ciągły bieg, już dość pass. Cóż za radość ze spotkania bez drugiego obwąchania. Mój tato mi rzekł: za szybko płynie czas. Heeej. Przeminą długie lata i starość zjawi się. Więc ciesz się synu słońcem i przyjaciół swych obwąchuj. Złap życia smak, nim młody jesteś psiaaak. Ooo. Póki pora wyłaź z kąta i przyjaciół swoich wąchaj. Zaufaj mi i wąchaj, wąchaj psyyy.

Dzieciństwo z nad Australi wspominam nie raz. Tam pilnowałem stada owiec długi czas. Całą noc stałem sam nie myśląc o śnie. Bo co noc wzywał mnie je słodki głos. Była rozkoszną małą Dingo, jak róży pąk. Smutne serce mi grzał miłosny cudny song. Tak trwał duet nasz od zmierzchu po świt, chociaż mi przed owcami było wstyd. A Dingo rozpuściły wieść: Von Rabie zwykłym leniem jest. Na okręt mnie wsadzili i nie chcieli znać. Lecz jej słodka pieśń nie daje mi spać. Proszą mnie i błagają, nie daje to nic, bo wraz z moją ukochaną muszę być. Miłosną tęskną pieśń do księżyca wyyyyyyyć. I jee! Łuuuuuuu!

Na najmilszej z planet były skały, szlam i granit. I chociaż tyle miała zalet to zrobiła bęc. Przyszła pora by znów szukać swego kąta. Tylko Ziemia nas przyciąga, na nią mamy chęć. Podoba nam się tak ale szlamu na niej brak. Wystarczy chwila żeby wylać szlamu pełen bak. Ooo tak miło będzie nam, gdy Ziemie skryje szlam. Śmierdzący i paskudny, kleisty jest i brudny, cuchnący ale cudny, niech nam żyje szlaaaaaam!

Już noc pełna gwiazd umyka w cień, a świt co ma przyjść budzi we mnie lęk.

Różowe włosy gubie znów, ona wyrzuci mnie za próg.

Mały Skobel jest jak młodszy brat, teraz piesku płać boś buty zjadł.

Znowu ten dywan, na nic me łzy. Wiem, odchodze w dal żegnajcie mi.

Pół nocy wyłem aż do dnia. Cóż, och żeganj miła Szilo ma.

To smutne ale nie wie nikt. Że dzięki nam senny koszmar znikł. Więc chłodem mnie przejmuje świt. Oooo, więc lękiem mnie przejmuje świt.

Opowieść się skończyła, o pieskach naszych film. Bo ważne żeby finał pogodny zawsze był.''

Notka z dedykacją dla Pauliny. ^{Trzym się dzieciak i pamiętaj że ... :D}