Edyta.

Życie licealisty nie należy do najprostszych, ale dodam szybko, że do najtrudniejszych też nie. Są chwile słabości, radości, wysiłku, napięcia. Wiele się od nas wymaga, wiele trzeba z siebie dać. Poznajemy wiele. I wiedzy i ludzi. Uczymy się podstaw życia. Przede wszystkim uczymy się podejmowania decyzji. Osobiście żałuję, że pewne z nich zrealizowałam, a co do innych, to nie byłam wystarczająco odważna. Mam nauczkę. Jednak tego już nie da się naprawić. Musimy się odnajdywać w trudnych sytuacjach. Zachowywać zimną krew, kiedy potrzeba. I śmiać się do rozpuku, żeby dłużej nie myśleć o Tym wszystkim, co nas przytłacza. Każda decyzja niesie jakieś konsekwencje. Ile to się trzeba napracować. Jedni gonią za nauką tylko i wyłącznie, drudzy za ogólnym rozwojem własnej osobowości nie integrując się przy tym ze szkołą, a trzecim zależy na ciągłej zabawie. Oczywiście dziś nie zaneguję żadnej postawy. Każdy ma prawo żyć własnym życiem. Śmiać się i płakać kiedy tylko mu się podoba. W szkole musimy być kimś. Nie można sobie pozwolić na jakąś niedoskonałość, omijając krytykę innych. I błagam, niech mi nikt nie zaprzecza, bo się zaśmieję głośno w twarz. Nie znam osoby, która choć raz na głos nie skomentowała innej, czy nie dała uszczypliwej uwagi. Sama niestety muszę się przyznać, że zdarza(ło) mi się to. Ale to raczej wrzuciłabym do szufladki napisem uroki liceum. Mimo mojej bezstronności i obojętności wobec klasy pragnę powiedzieć, że jest mi przykro. Źle wykorzystałam te trzy lata. Za mało. W moim świecie działo się tak wiele i tak mało, że nie zdawałam sobie sprawy ile mnie omija każdego dnia. Zwłaszcza optymizmu, którym niektórzy tryskają. Być może ominęły mnie w taki lub inny sposób najlepsze chwile mojego życia. Nie było związków, wycieczek, wspólnych przypałów, melanży. Może czułam się bezpieczniej, nie wdając się w jakiekolwiek poufałości. Może zamknęłam się pod kloszem z grubego szkła, poświęcając uwagę tylko sobie, swoim sprawom i swoim radościom i swoim smutkom. Nie pytając innych o to. Nie umiem tego ładnie zakończyć. Nie ma więcej konkluzji. Postaram się być bardziej otwarta na ludzi. Ludzi, których kocham i nienawidzę. Żałooooosna ja.