Nienawidzę wernisaży...

Nienawidzę wernisaży, spotkań, prelekcji i wizyt artystów.

Nienawidzę kolegów publicystów i całego środowiska dziennikarskiego.

Panów operatorów, którzy zapraszają na drinka i stawiają kawę.

NO JAK TO, NIE NAPIJESZ SIĘ Z NAMI?!

(niekurwaborzygałamjużdwarazyiniechcęwięcej)

albo:

(wypierdalajiidźobmacywaćswojądziewczynę)

No, panowie publicyści, będę musiała odpokutować tą kawę latte i ciastko owsiane.

I już nie zdążę z głową do kibla.

Jutro zajebię się ćwiczeniami, od góry do dołu 

BONIKOGONIEBĘDZIEWDOMU

a koty nie mówią...

To był najbardziej beznadziejny wernisaż, na jakim byłam przez ostatnie pół roku.

Jeb się, Warszawko, w swoich Ray-Banach i butach od Louboutina.

Jeb się!

Oczywiście reportaż będzie bardzo pochlebny, a fotorelacja - glamour i zachwycająca.

(sorry, musiałam się wygryźć i wypłakać.)